Lezersrecensie
De liefde zal nooit vergaan
Rosita Steenbeek woont en schrijft in Rome. Veel van haar boeken spelen in de klassieke oudheid. Nu ligt er een boek met als titel ‘Over Antieke Wegen’. Ondertitel: een pelgrimage’. Het is het verhaal van een fietstocht die start in Rome en eindigt in Mycene, Griekenland, de plaats van een beroemde Griekse koning: Agamemnon. Zij heeft een reisgenoot: Art Khachatrian. Een Albanees. Ooit waren ze geliefden. Nu reisgenoten.
Zij volgen de oeroude weg: naar het zuiden van Italië: de Via Appia. Die begint in Rome en wordt wel ‘Regina vivarium’, de koningin der wegen genoemd. Voor mij heeft de Via Appia een welhaast magische klank. Als kind kreeg ik ooit een boek (titel en schrijver vergeten) wat wat ging over spannende avonturen bij opgravingen aan de Via Appia. Er zijn nog een aantal beelden in mijn geheugen gegrift. Zo groot was de indruk die het heeft gemaakt.
Verder houden wij ook van pelgrimeren (wandelend dan wel) en heb ik, lang geleden al weer, een boek van Steenbeek gelezen wat ging over Etruskische opgravingen en grafrovers.
Kortom: meerdere redenen om dit boek te willen lezen.
Steenbeek blijkt recent haar moeder te hebben verloren. Zij waren erg close. En deze reis is ook bedoeld om dit grote verlies een plek te geven. Dat is het pelgrimerende aspect van dit boek.
Over Antieke Wegen ziet er aantrekkelijk uit. De voorkant betreft een foto van de Leeuwenpoort in Mycene. Ook wij hebben deze klassieke foto in onze collectie toen wij deze plek bezochten. Het boek bevat overigens veel foto’s. Gemaakt door haar reisgenoot Art en geïntegreerd in de tekst. Mooi gedaan. De 35 hoofdstukken hebben een titel en de aanduiding van het gedeelte van de reis als ondertitel. Voorin zit een rudimentair kaartje. Die had, wat mij betreft best iets uitgebreider gemogen.
Gedurende deze lange reis worden de verschillende patronen helder tussen Steenbeek en Khachatrian. De laatste blijkt een eigenzinnig persoon die snel op zijn tenen is getrapt en dan redelijk opvliegend reageert. In basis gaat hij zijn eigen weg. Hij staat redelijk laat op met als netto resultaat dat zij beiden op het heetst van de weg vertrekken. Hij rijdt veel sneller dan zij en belt haar vervolgens onderweg op voor hints, tips en aanwijzingen. Overleggen doen ze niet en dus zijn er regelmatig misverstanden over de te volgen route. Ze komen regelmatig in het pikkedonker ergens aan en rijden in de nacht in Italië en Griekenland is niet altijd een feest. Toch hebben ze ook een hechte band.
Onderweg beschrijft Steenbeek wat er aan antieke bezienswaardigheden te zien is. Dat maakt het boek interessant qua inhoud. ze is een goede en ter zake kundige verteller. Iets wat ik mij ook herinner van haar eerdere boek.
Het boek verhaalt regelmatig over de relatie met haar overleden moeder. Ze hadden veel contact als Steenbeek onderweg was. En ook kwam haar moeder regelmatig naar Rome. Ze blijken samen een ernstig auto ongeluk te hebben overleefd en hebben een lange periode naast elkaar in het ziekenhuis gelegen.
Aangekomen in Mycene verblijven Steenbeek en Kachatrian in het hotel Le Petit Planète terecht waar Haruki Murakami (wat mij betreft één van de meest geniale schrijvers ooit) in 1984 heeft gelogeerd. De vader van eigenaresse Vasiliki was piloot. Hij vluchtte tijdens het Griekse kolonelsregime naar Frankrijk waar hij Le Petit Prince leerde kennen van Saint-Exupéry, die ook vlieger was. Deze piloot speelt een rol in een verhaal van Murakami uit 1986. Hij tekende het gastenboek met de tekst: ‘Ik was in Mycene om Agamemnon te vinden, maar ik vond een piloot. Ik vond Zorbas.’ Sindsdien komen er regelmatig Japanse toeristen langs om deze plek te bezoeken.
Het laatste hoofdstuk is een epiloog waar Steenbeek terugkijkt op haar pelgrimsreis. Zij doet dat in het oude Korinthe. Ze hoort in verschillende talen de tekst van Paulus uit het boek Korintiërs: ‘De liefde is lankmoedig… zij is niet afgunstig… niet opgeblazen, zij wordt niet verbitterd, zij rekent het kwade niet toe. Alles bedekt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles verdraagt zij. De liefde zal nooit vergaan.
Over Antieke Wegen is een mooi pelgrimsverhaal. Een reis met een diepere lading. Interessant door de historische embedding en aandoenlijk door de beschrijving van de relatie met haar moeder. De relatie met haar reisgenoot en de achtergrond van zijn soms uitgesproken vreemd gedrag is een derde interessante component. Een mooi boek om te lezen.
Zij volgen de oeroude weg: naar het zuiden van Italië: de Via Appia. Die begint in Rome en wordt wel ‘Regina vivarium’, de koningin der wegen genoemd. Voor mij heeft de Via Appia een welhaast magische klank. Als kind kreeg ik ooit een boek (titel en schrijver vergeten) wat wat ging over spannende avonturen bij opgravingen aan de Via Appia. Er zijn nog een aantal beelden in mijn geheugen gegrift. Zo groot was de indruk die het heeft gemaakt.
Verder houden wij ook van pelgrimeren (wandelend dan wel) en heb ik, lang geleden al weer, een boek van Steenbeek gelezen wat ging over Etruskische opgravingen en grafrovers.
Kortom: meerdere redenen om dit boek te willen lezen.
Steenbeek blijkt recent haar moeder te hebben verloren. Zij waren erg close. En deze reis is ook bedoeld om dit grote verlies een plek te geven. Dat is het pelgrimerende aspect van dit boek.
Over Antieke Wegen ziet er aantrekkelijk uit. De voorkant betreft een foto van de Leeuwenpoort in Mycene. Ook wij hebben deze klassieke foto in onze collectie toen wij deze plek bezochten. Het boek bevat overigens veel foto’s. Gemaakt door haar reisgenoot Art en geïntegreerd in de tekst. Mooi gedaan. De 35 hoofdstukken hebben een titel en de aanduiding van het gedeelte van de reis als ondertitel. Voorin zit een rudimentair kaartje. Die had, wat mij betreft best iets uitgebreider gemogen.
Gedurende deze lange reis worden de verschillende patronen helder tussen Steenbeek en Khachatrian. De laatste blijkt een eigenzinnig persoon die snel op zijn tenen is getrapt en dan redelijk opvliegend reageert. In basis gaat hij zijn eigen weg. Hij staat redelijk laat op met als netto resultaat dat zij beiden op het heetst van de weg vertrekken. Hij rijdt veel sneller dan zij en belt haar vervolgens onderweg op voor hints, tips en aanwijzingen. Overleggen doen ze niet en dus zijn er regelmatig misverstanden over de te volgen route. Ze komen regelmatig in het pikkedonker ergens aan en rijden in de nacht in Italië en Griekenland is niet altijd een feest. Toch hebben ze ook een hechte band.
Onderweg beschrijft Steenbeek wat er aan antieke bezienswaardigheden te zien is. Dat maakt het boek interessant qua inhoud. ze is een goede en ter zake kundige verteller. Iets wat ik mij ook herinner van haar eerdere boek.
Het boek verhaalt regelmatig over de relatie met haar overleden moeder. Ze hadden veel contact als Steenbeek onderweg was. En ook kwam haar moeder regelmatig naar Rome. Ze blijken samen een ernstig auto ongeluk te hebben overleefd en hebben een lange periode naast elkaar in het ziekenhuis gelegen.
Aangekomen in Mycene verblijven Steenbeek en Kachatrian in het hotel Le Petit Planète terecht waar Haruki Murakami (wat mij betreft één van de meest geniale schrijvers ooit) in 1984 heeft gelogeerd. De vader van eigenaresse Vasiliki was piloot. Hij vluchtte tijdens het Griekse kolonelsregime naar Frankrijk waar hij Le Petit Prince leerde kennen van Saint-Exupéry, die ook vlieger was. Deze piloot speelt een rol in een verhaal van Murakami uit 1986. Hij tekende het gastenboek met de tekst: ‘Ik was in Mycene om Agamemnon te vinden, maar ik vond een piloot. Ik vond Zorbas.’ Sindsdien komen er regelmatig Japanse toeristen langs om deze plek te bezoeken.
Het laatste hoofdstuk is een epiloog waar Steenbeek terugkijkt op haar pelgrimsreis. Zij doet dat in het oude Korinthe. Ze hoort in verschillende talen de tekst van Paulus uit het boek Korintiërs: ‘De liefde is lankmoedig… zij is niet afgunstig… niet opgeblazen, zij wordt niet verbitterd, zij rekent het kwade niet toe. Alles bedekt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles verdraagt zij. De liefde zal nooit vergaan.
Over Antieke Wegen is een mooi pelgrimsverhaal. Een reis met een diepere lading. Interessant door de historische embedding en aandoenlijk door de beschrijving van de relatie met haar moeder. De relatie met haar reisgenoot en de achtergrond van zijn soms uitgesproken vreemd gedrag is een derde interessante component. Een mooi boek om te lezen.
1
1
Reageer op deze recensie
