Lezersrecensie
Helder zicht
Ik ken Greet Hofmans als een koninklijk schandaal uit mijn jeugd. Mijn ouders vonden haar helemaal niks. Er is een biografie geschreven door Han van Bree met als titel: Het vertroebelde oog. Ondertitel: Het onbegrepen leven van Greet Hofmans. Toch wel benieuwd hoe dat nu zat.
Het boek is dik. Ongeveer 600 bladzijden. Gebonden uitgave. Foto van Hofmans op de omslag. Van Bree schrijft gemakkelijk maar werkt sommige dingen niet helemaal uit waardoor je als lezer met vragen blijft zitten.
Hofmans werd geboren in de Jordaan in Amsterdam in 1894. In die tijd een erg verpauperde buurt. Het gezin is arm. In 1946 krijgt zij een visioen. En vanaf dat moment gaat zij mensen helpen. Zij wordt een doorgeefster van de boodschappen van God. Mensen komen bij haar langs en Hofmans geeft haar door God ingegeven boodschappen door. Dat gaat in een razend tempo. Op 1 dag kan zij wel 200 mensen helpen.
Op uitnodiging van Prins Bernhard komt zij op paleis Soestdijk terecht. Om prinses Marijke, die een aangeboren oogafwijking heeft, te genezen. Zij wordt onderdeel van de inner circle van koningin Juliana. De relatie met Bernhard daarentegen bekoeld. Hij wil graag de Olympische spelen winnen op het onderdeel paardenraces en vraagt Hofmans wat daar voor nodig is. Die raadt vleesbouillon aan, waar paarden vegetarisch zijn. Dat is het punt waar Bernhard ernstig begint te twijfelen aan de gaven van Hofmans. Hij heeft overigens het advies, tot ontzetting van zijn personeel wel een tijdje gevolgd.
Het is Bernhard die een verhaal naar buiten brengt over de gevaarlijke invloed van Hofmans op Juliana en het hof. De ‘affaire Greet Hofmans’ is geboren. Zij wordt vanaf dat moment vergeleken met Raspoetin, een monnik die aan het hof van de Russische tsaar Alexander een enorme invloed wist op te bouwen als adviseur van de tsaar.
De invloed van Hofmans zou leiden tot pogingen om pacifistische ministers benoemd te krijgen en Nederland uit de NAVO te krijgen. Kortom om Juliana te vervreemden van haar gezin en Nederland. Na veel parlementair gedoe wordt Hofmans verbannen van Soestdijk. Einde affaire.
Eigenlijk grappig. Ik ben niet zo’n fan van ‘ons’ koningshuis (‘I did not vote for you’, zegt de boer in de beroemde scene in Monty Python’s film; The Holy Grail). Het boek gaat ook nog over veel meer dan deze Koninklijke affaire. En toch trekt het de aandacht. Ook in deze recensie. Interessante vraag: zou van Bree, zonder die affaire ook een boek van deze omvang hebben geschreven? Zou hij überhaupt iets over haar hebben geschreven?
Wat staat er dan nog meer in dat boek wat het lezen waard is naast een inzicht in de achtergrond van die affaire?
Hofmans was een channel tussen de mens en God. Zij bracht mensen met een probleem in contact met God. Zij ‘droeg ze op’. Het lijkt op ‘onder aandacht brengen ‘. Zij kreeg, na dat opdragen, ook een antwoord door. En dat gaf ze dan terug aan de inbrenger. Over wat zij dan precies terug kreeg is het boek relatief vaag. Zeker in het eerste gedeelte. Pas laat in het tweede helft komen er wat voorbeelden langs. Het lijken cryptische zinnen. Een soort horoscoop uitspraken. Pas vanaf pagina 482 worden er wat gedetailleerde doorgevingen opgetekend. Het betreft met name wat bekende Nederlanders uit de jaren zestig (vorige eeuw) hebben vastgelegd. Namen die mij niets zeggen. Maar van de tientallen doorgevingen die zij soms per dag deed vind ik dat toch een magere oogst.
In hetzelfde gedeelte van het boek wordt ook de omgang van Hofmans met jongeren beschreven. Deze getuigenissen bevatten meer detail dan in de rest van het boek. Bijna alle jongeren hebben de interventies en doorgevingen van Hofmans als zeer positief ervaren. Ze voelden zich gehoord. Wat opvalt is dat Hofmans in deze contacten veel verder gaat in haar adviezen. Wanneer ze dilemma’s voorleggen (welk beroep moet ik kiezen? Moet ik er naar Amerika gaan?) is Hofmans vrij uitgesproken in haar antwoorden. ‘Ga nu niet naar Amerika’. Dit is een beetje in tegenstelling met de bewering van van Bree dat zij eigenlijk allen maar luisterde en voornamelijk positief bevestigde wat mensen bij haar binnenbrachten.
Een speciale rol is weggelegd voor een man Marie Jacobus Johannes Exler. Hij wordt door Hofmans Ex genoemd. Die leert zij kennen in haar beginperiode als medium. Ze is dan al rond de 50. Deze Ex is een beetje haar leraar. Als hij overlijdt is hij degene die haar boodschappen doorgeeft over wat te doen in bepaalde situaties. Later krijgt ze boodschappen direct van Christus, die zij X noemt.
Een andere sleutelfiguur in het leven van Hofmans is Wim Kaiser. Kaiser wordt haar rechterhand. Zij zien elkaar ongeveer elke dag. En hij wordt de ‘organisator’ van Hofmans. Een moeilijke man. Net als Hofmans is hij van de school die zegt dat het gaat om het persoonlijk en direct contact met God. Alles wat zich tussen de mens en God plaatst, zoals kerken en religieuze bewegingen zijn fout en moeten weg. Hij is uitermate kritisch op de Rooms Katholieke- en Protestante kerk.
Kaiser is ook degene die met Hofmans op Soestdijk verschijnt. Onder patronage van Juliana organiseert hij, samen met Hofmans de zogenaamde Oude Loo bijeenkomsten. Die hebben als thema te komen tot een wereld van vrede. In eerste instantie succesvol, worden ze later inzet van het dispuut tussen Bernhard en Juliana.
Na de Soestdijk periode en de Hofmans affaire overlijdt Kaiser in 1960. Hofmans ontvangt nog steeds mensen in een woonwagen in de tuin van een bevriende familie in Baarn. Het lijkt of ze na de dood van Kaiser, en de Soestdijk crisis milder en minder streng en dogmatisch wordt. Ze ontvangt nog steeds mensen. Ze organiseert bijbelstudie bijeenkomsten en discussie avonden bij mensen thuis en op vaste plekken in het land. Regelmatig zijn er zogenaamde Open Veld Ontmoetingen.
Aan het eind van haar leven krijgt ze kanker en verhuisd naar Amsterdam waar zij in 1968 overlijdt. Ze werd 74 jaar oud.
Nog even over de titel: ‘Het vertroebelde oog.’ Dat heeft meerdere betekenissen. Ten eerste zijn er een aantal mensen met oogproblemen die hulp gezocht hebben bij Hofmans. De meest bekende: prinses Marijke. De directe aanleiding voor Bernhard om haar naar op Soestdijk uit te nodigen. Hofmans had een reputatie dat zij in het verleden mensen met een oogziekte, een vertroebeld oog, genezen zou hebben. Veel later is er een getuigenis van een Peter, ook met zware oogproblemen die een contact opbouwt met Hofmans. Over deze Peter en de manier waarop Hofmans dit zou kunnen genezen zegt van Bree: ‘in ietwat wazige bewoordingen beschreef doorgeefster dat die verbetering bij Peter mogelijk was, omdat hij was opgedragen in Christus en de Genade over hem zou komen, zodat het ‘vleselijke lichaam transformeert naar een hoger cellensysteem waardoor een herstel, half of geheel, het gevolg is’.
Die Peter wordt uiteindelijk beter door een operatie aan zijn oog door een professionele oogarts, maar hij heet Hofmans altijd gewaardeerd om haar niet aflatende geestelijke support.
Naast deze relatie met mensen met een fysieke aandoening aan het oog, gebruikt van Bree de metafoor van het vertroebelde oog om de publieke opinie rond Hofmans te duiden. Door de affaire met Juliana is er een publieke opinie ontstaan rond Hofmans als ware zij de Nederlandse Raspoetin. Dit heeft het zicht op de ware Hofmans ‘vertroebeld’. En middels dit boek wil van Bree weer een helder perspectief creëren.
De centrale vraag die van Bree dus probeert te beantwoorden is de vraag of de beelden van Hofmans als de Raspoetin van Nederland nu kloppen of niet. Heeft zij het overheidsbeleid of beslissingen van Juliana wel of niet beïnvloedt? Van Bree komt tot de conclusie van niet. Ik ben geneigd dit te geloven. De intenties van Hofmans lijken niet op macht gebaseerd. Wel op een onwrikbaar geloof in God. Het betrof een oprechte intentie om mensen te helpen. Ze had het vermogen om mensen te doorzien en in hun kracht te zetten. Ze gaf mensen zelfvertrouwen.
Ik heb het met plezier gelezen!
Het boek is dik. Ongeveer 600 bladzijden. Gebonden uitgave. Foto van Hofmans op de omslag. Van Bree schrijft gemakkelijk maar werkt sommige dingen niet helemaal uit waardoor je als lezer met vragen blijft zitten.
Hofmans werd geboren in de Jordaan in Amsterdam in 1894. In die tijd een erg verpauperde buurt. Het gezin is arm. In 1946 krijgt zij een visioen. En vanaf dat moment gaat zij mensen helpen. Zij wordt een doorgeefster van de boodschappen van God. Mensen komen bij haar langs en Hofmans geeft haar door God ingegeven boodschappen door. Dat gaat in een razend tempo. Op 1 dag kan zij wel 200 mensen helpen.
Op uitnodiging van Prins Bernhard komt zij op paleis Soestdijk terecht. Om prinses Marijke, die een aangeboren oogafwijking heeft, te genezen. Zij wordt onderdeel van de inner circle van koningin Juliana. De relatie met Bernhard daarentegen bekoeld. Hij wil graag de Olympische spelen winnen op het onderdeel paardenraces en vraagt Hofmans wat daar voor nodig is. Die raadt vleesbouillon aan, waar paarden vegetarisch zijn. Dat is het punt waar Bernhard ernstig begint te twijfelen aan de gaven van Hofmans. Hij heeft overigens het advies, tot ontzetting van zijn personeel wel een tijdje gevolgd.
Het is Bernhard die een verhaal naar buiten brengt over de gevaarlijke invloed van Hofmans op Juliana en het hof. De ‘affaire Greet Hofmans’ is geboren. Zij wordt vanaf dat moment vergeleken met Raspoetin, een monnik die aan het hof van de Russische tsaar Alexander een enorme invloed wist op te bouwen als adviseur van de tsaar.
De invloed van Hofmans zou leiden tot pogingen om pacifistische ministers benoemd te krijgen en Nederland uit de NAVO te krijgen. Kortom om Juliana te vervreemden van haar gezin en Nederland. Na veel parlementair gedoe wordt Hofmans verbannen van Soestdijk. Einde affaire.
Eigenlijk grappig. Ik ben niet zo’n fan van ‘ons’ koningshuis (‘I did not vote for you’, zegt de boer in de beroemde scene in Monty Python’s film; The Holy Grail). Het boek gaat ook nog over veel meer dan deze Koninklijke affaire. En toch trekt het de aandacht. Ook in deze recensie. Interessante vraag: zou van Bree, zonder die affaire ook een boek van deze omvang hebben geschreven? Zou hij überhaupt iets over haar hebben geschreven?
Wat staat er dan nog meer in dat boek wat het lezen waard is naast een inzicht in de achtergrond van die affaire?
Hofmans was een channel tussen de mens en God. Zij bracht mensen met een probleem in contact met God. Zij ‘droeg ze op’. Het lijkt op ‘onder aandacht brengen ‘. Zij kreeg, na dat opdragen, ook een antwoord door. En dat gaf ze dan terug aan de inbrenger. Over wat zij dan precies terug kreeg is het boek relatief vaag. Zeker in het eerste gedeelte. Pas laat in het tweede helft komen er wat voorbeelden langs. Het lijken cryptische zinnen. Een soort horoscoop uitspraken. Pas vanaf pagina 482 worden er wat gedetailleerde doorgevingen opgetekend. Het betreft met name wat bekende Nederlanders uit de jaren zestig (vorige eeuw) hebben vastgelegd. Namen die mij niets zeggen. Maar van de tientallen doorgevingen die zij soms per dag deed vind ik dat toch een magere oogst.
In hetzelfde gedeelte van het boek wordt ook de omgang van Hofmans met jongeren beschreven. Deze getuigenissen bevatten meer detail dan in de rest van het boek. Bijna alle jongeren hebben de interventies en doorgevingen van Hofmans als zeer positief ervaren. Ze voelden zich gehoord. Wat opvalt is dat Hofmans in deze contacten veel verder gaat in haar adviezen. Wanneer ze dilemma’s voorleggen (welk beroep moet ik kiezen? Moet ik er naar Amerika gaan?) is Hofmans vrij uitgesproken in haar antwoorden. ‘Ga nu niet naar Amerika’. Dit is een beetje in tegenstelling met de bewering van van Bree dat zij eigenlijk allen maar luisterde en voornamelijk positief bevestigde wat mensen bij haar binnenbrachten.
Een speciale rol is weggelegd voor een man Marie Jacobus Johannes Exler. Hij wordt door Hofmans Ex genoemd. Die leert zij kennen in haar beginperiode als medium. Ze is dan al rond de 50. Deze Ex is een beetje haar leraar. Als hij overlijdt is hij degene die haar boodschappen doorgeeft over wat te doen in bepaalde situaties. Later krijgt ze boodschappen direct van Christus, die zij X noemt.
Een andere sleutelfiguur in het leven van Hofmans is Wim Kaiser. Kaiser wordt haar rechterhand. Zij zien elkaar ongeveer elke dag. En hij wordt de ‘organisator’ van Hofmans. Een moeilijke man. Net als Hofmans is hij van de school die zegt dat het gaat om het persoonlijk en direct contact met God. Alles wat zich tussen de mens en God plaatst, zoals kerken en religieuze bewegingen zijn fout en moeten weg. Hij is uitermate kritisch op de Rooms Katholieke- en Protestante kerk.
Kaiser is ook degene die met Hofmans op Soestdijk verschijnt. Onder patronage van Juliana organiseert hij, samen met Hofmans de zogenaamde Oude Loo bijeenkomsten. Die hebben als thema te komen tot een wereld van vrede. In eerste instantie succesvol, worden ze later inzet van het dispuut tussen Bernhard en Juliana.
Na de Soestdijk periode en de Hofmans affaire overlijdt Kaiser in 1960. Hofmans ontvangt nog steeds mensen in een woonwagen in de tuin van een bevriende familie in Baarn. Het lijkt of ze na de dood van Kaiser, en de Soestdijk crisis milder en minder streng en dogmatisch wordt. Ze ontvangt nog steeds mensen. Ze organiseert bijbelstudie bijeenkomsten en discussie avonden bij mensen thuis en op vaste plekken in het land. Regelmatig zijn er zogenaamde Open Veld Ontmoetingen.
Aan het eind van haar leven krijgt ze kanker en verhuisd naar Amsterdam waar zij in 1968 overlijdt. Ze werd 74 jaar oud.
Nog even over de titel: ‘Het vertroebelde oog.’ Dat heeft meerdere betekenissen. Ten eerste zijn er een aantal mensen met oogproblemen die hulp gezocht hebben bij Hofmans. De meest bekende: prinses Marijke. De directe aanleiding voor Bernhard om haar naar op Soestdijk uit te nodigen. Hofmans had een reputatie dat zij in het verleden mensen met een oogziekte, een vertroebeld oog, genezen zou hebben. Veel later is er een getuigenis van een Peter, ook met zware oogproblemen die een contact opbouwt met Hofmans. Over deze Peter en de manier waarop Hofmans dit zou kunnen genezen zegt van Bree: ‘in ietwat wazige bewoordingen beschreef doorgeefster dat die verbetering bij Peter mogelijk was, omdat hij was opgedragen in Christus en de Genade over hem zou komen, zodat het ‘vleselijke lichaam transformeert naar een hoger cellensysteem waardoor een herstel, half of geheel, het gevolg is’.
Die Peter wordt uiteindelijk beter door een operatie aan zijn oog door een professionele oogarts, maar hij heet Hofmans altijd gewaardeerd om haar niet aflatende geestelijke support.
Naast deze relatie met mensen met een fysieke aandoening aan het oog, gebruikt van Bree de metafoor van het vertroebelde oog om de publieke opinie rond Hofmans te duiden. Door de affaire met Juliana is er een publieke opinie ontstaan rond Hofmans als ware zij de Nederlandse Raspoetin. Dit heeft het zicht op de ware Hofmans ‘vertroebeld’. En middels dit boek wil van Bree weer een helder perspectief creëren.
De centrale vraag die van Bree dus probeert te beantwoorden is de vraag of de beelden van Hofmans als de Raspoetin van Nederland nu kloppen of niet. Heeft zij het overheidsbeleid of beslissingen van Juliana wel of niet beïnvloedt? Van Bree komt tot de conclusie van niet. Ik ben geneigd dit te geloven. De intenties van Hofmans lijken niet op macht gebaseerd. Wel op een onwrikbaar geloof in God. Het betrof een oprechte intentie om mensen te helpen. Ze had het vermogen om mensen te doorzien en in hun kracht te zetten. Ze gaf mensen zelfvertrouwen.
Ik heb het met plezier gelezen!
1
Reageer op deze recensie
