De hond, de moeder en de zoon

Stephen King is en blijft de meester van de beschrijvingen. Het blijft bijzonder hoe hij in staat is om pagina’s lang het ‘simpele’ feit te beschrijven dat een moeder en een zoon in een auto zitten en niet uit de auto durven omdat er een hond buiten ligt. Natuurlijk, het ligt wat genuanceerder, anders zou het King niet zijn.......De hond is niet zomaar een hond, het gaat om een hondsdolle Sint Bernard van buitenproportionele afmetingen. En het gaat om een auto die in de brandende zon staat. En toch. Stephen King trekt alle registers open om via alle zintuigen het gewenste beeld op te roepen. Hij verplaatst zich moeiteloos van de moeder naar de zoon en vervolgens naar de hond. Deze scène is wat mij betreft het hoogtepunt van het boek. De verhaallijn van het boek is wat dunnetjes: 2 gezinnen, waarvan de ouders elk om verschillende redenen zo ‘hun problemen hebben’, worden gevolgd, waarbij de hond Cujo de rode draad vormt. Hierom moet je het boek niet lezen. En je moet het boek ook niet gaan lezen als je overweegt om een hond aan te schaffen, maar nog wat twijfelt. Gelukkig blijven er dan omstandigheden genoeg over waaronder je dit boek wel wilt lezen.