Duyster en Woudt

De cover vind ik al weer geweldig! Dit soort boeken trekken mij dus echt aan. Duister, spannend en prachtig vormgegeven.

Mathilda Duyster woont bij haar oom en tante. Haar tante Evelien doet (als signora Valentina) alsof ze contact kan hebben met geesten. Dat konden haar moeder en oma namelijk ook. Echter, haar seances zijn nep. Mathila en Oom Barnabus moeten voor de geestverschijningen zorgen. Tijdens één van de shows ontdekt Mathilda iets…

“De Stilte, dacht ze. Haar tante had het blijkbaar niet gemerkt, maar er was die avond iets vreemds gebeurd tijdens De Stilte. Iets waarvan ze kippenvel en koude rillingen had gekregen.”

Op een dag worden ze uitgenodigd door barones Rosa Beauchamps om haar te helpen met de geest die in haar tuinhuis vertoeft. Hij maakt het werk van Wim Simons onmogelijk die een poging doet haar schilderijen collectie te categoriseren. En daar ontdekt Mathilda dat zij wél de gave heeft die haar tante mist.

“Ze keek nog eens goed. Er had iets bewogen, dat wist ze zeker. Daar! Iets eigenaardigs schuivends in de lucht, alsof er één laagje werkelijkheid bijna onzichtbaar voor een ander schoof (...) een gestalte.”

Die gestalte blijkt Edgar Woudt te zijn. Samen met Edgar gaat Mathilda op onderzoek uit. Naar de geestenwereld, en naar de bedoelingen van Wim Simons. En waarom lukt het de geest in het tuinhuisje niet over te gaan naar de andere zijde? Wat is het ‘onopgeloste’ dat hem hier houdt?

Een heel grappig en toch ook spannend verhaal. Omlijst met een heleboel tekeningen, deels in ‘cartoonstijl’ met praatwolkjes. De beschrijving van de geestenwereld is luchtig, niet angstaanjagend. De groei van Mathilda in haar gave vind ik ook mooi. Ze is er niet bang voor, ze vindt juist een vriend hierdoor.
Ik ben benieuwd naar het volgende deel, want ik vermoed dat dit slechts het begin was.