Lezersrecensie
Lieve zorgeloze verhaaltjes over vriendschap
“Pom en Siem worden vrienden. Dat gaat vanzelf. Om vrienden te worden hoef je het alleen maar te zijn.”
Weer zo’n prachtige cover in twee kleuren. Ik ga hier goed op. Na “De zee hield het lang geheim” en “Hoog in de boom begint de zomer” nu deze parel. Altijd over 2 kinderen, een jongen en een meisje. Deze keer Pom en Siem. Ze beleven weer van alles samen.
“… dan vertel ik dat we naar de koeien kijken (....) want de koeien zijn er altijd, bij ons achter, bij jullie achter je huis. En ze kijken terug.”
Het zijn zorgeloze lieve verhaaltjes. Kort. Ideaal om voor te lezen. Ook vrij korte zinnen dus vanaf groep 4 al prima zelf te lezen. Vriendschap, vervelen, avonturen beleven, samen spelen, maar ook ondeugend zijn en straf krijgen. Kijken naar de dieren en klimmen in een hijskraan.
“Ik wist dat jij het was,’ zegt Pom. ‘Jij belt anders.’
En het eindeloze antwoord van ouders: “eerst ouder worden”. Herkenbaar voor alle kinderen denk ik. En tegelijk op een mooie manier verwoord en uitgelegd dat het bij iedereen thuis er anders aan toe gaat. En dat dat ook prima is. Gewoon een heel fijn boek weer.
“Praten zonder woorden kan ook.”
Siem kijke Pom aan.
“Kan denken zonder woorden ook?”
‘Ja, nee, dat weet ik niet,’ zegt Pom.
Siem lacht. Pom lacht. Zonder woorden.
Weer zo’n prachtige cover in twee kleuren. Ik ga hier goed op. Na “De zee hield het lang geheim” en “Hoog in de boom begint de zomer” nu deze parel. Altijd over 2 kinderen, een jongen en een meisje. Deze keer Pom en Siem. Ze beleven weer van alles samen.
“… dan vertel ik dat we naar de koeien kijken (....) want de koeien zijn er altijd, bij ons achter, bij jullie achter je huis. En ze kijken terug.”
Het zijn zorgeloze lieve verhaaltjes. Kort. Ideaal om voor te lezen. Ook vrij korte zinnen dus vanaf groep 4 al prima zelf te lezen. Vriendschap, vervelen, avonturen beleven, samen spelen, maar ook ondeugend zijn en straf krijgen. Kijken naar de dieren en klimmen in een hijskraan.
“Ik wist dat jij het was,’ zegt Pom. ‘Jij belt anders.’
En het eindeloze antwoord van ouders: “eerst ouder worden”. Herkenbaar voor alle kinderen denk ik. En tegelijk op een mooie manier verwoord en uitgelegd dat het bij iedereen thuis er anders aan toe gaat. En dat dat ook prima is. Gewoon een heel fijn boek weer.
“Praten zonder woorden kan ook.”
Siem kijke Pom aan.
“Kan denken zonder woorden ook?”
‘Ja, nee, dat weet ik niet,’ zegt Pom.
Siem lacht. Pom lacht. Zonder woorden.
1
Reageer op deze recensie