Een dag om nooit te vergeten!

Lottie is te gast op de bruiloft van het jaar als ze Max voor het eerst in vijftien jaar ziet. Hun laatste kus was de beste uit lotties leven. Ze stonden aan de vooravond van een prachtig liefdesverhaal. Tot er iets schokkends gebeurde dat hen uit elkaar dreef. Nu is hij hier, knap als altijd, en die tintelende aantrekkingskracht is meteen terug. Lottie kan het niet uitstaan. Bovendien is Max buiten haar bereik.

Ruby’s man Peter zal het huwelijk inzegenen. Zij heeft hem altijd gesteund, maar wanneer ze de waarheid over hem ontdekt is ze zo verontwaardigd dat ze een heel impulsieve beslissing neemt. En niets zal ooit nog hetzelfde zijn.

Het was weer zover, een nieuw boek van Jill Mansell, de populairste feelgoodschrijfster ter wereld. Het was echt weer op en top genieten. En hoe mooi ziet hij eruit vanbuiten?

Ik moet vaak wel even in het verhaal komen, omdat de auteur altijd meerdere verhaallijnen naast elkaar af laat spelen. Maar wat ik daar dan wel leuk aan vind is dat alle verhaallijnen zo mooi samenkomen. Er zijn dan geen open eindjes meer.

“Als je naar andere mensen kijkt, denk je algauw dat zij hun leven op orde hebben, en dan is het een troost om te weten dat een ander ook zo zijn problemen heeft gekend.”

Ook dit verhaal bevat meerdere verhaallijnen en eerlijk, ze zijn allemaal leuk. Maar ik vond de verhaallijn van Lottie en Max het interessantste. Omdat je de aantrekkingskracht tussen die twee voelt. Het duurt ook wel even voordat je erachter komt wat er gebeurd is waardoor zij toentertijd uit elkaar zijn gegaan. Je gaat van ze houden.

De rest van de hoofdpersonen leer je ook goed kennen. Zoals Ruby, kinderboekenschrijfster, dat vond ik een leuke toevoeging. Want je leest wel eens over auteurs, maar vaak schrijven ze dan toch romans of andere boeken. Je leeft helemaal mee met de situatie waarin zij verzeilt raakt.

Het verhaal bevat ook leuke bijpersonages, zoals een taxi chauffeuze die omdraait omdat Ruby geen telefoonnummer had gevraagd van die ene leuke man…

“Ik dacht dat je wegging? vroeg vriendelijk. Ja, ja. Ik stond alleen even…. Over jou te fantaseren. …tegen mijn deur aan te leunen? Hij had haar nagekeken vanuit het raam, gewacht tot ze het stenen trapje af zou lopen. Ze keek hem aan. Ik moest mijn veter strikken. Aha. Zijn blik gleed recht naar haar lichtblauwe teenslippers en toen weer omhoog, recht in haar ogen.”

Een verhaal van Jill voelt voor mij altijd als een rit in de droomvlucht (Efteling). Je weet wat er gaat komen, maar het blijft prachtig om te zien. Ook dit keer weer, je weet dat alles goed komt, maar de weg ernaar toe is gewoon genieten.

Een dag om nooit vergeten krijgt daarom ook 4 sterren van mij. Wat mij betreft gewoon weer een dikke aanrader.