Nagelbijtend tot het einde!

Lucy, een zevenjarig meisje, verdwijnt uit de speeltuin. Josie Quinn, die aanwezig is in het park, hoort de radeloze kreten van haar moeder en zet meteen een zoekactie op poten. Helaas zonder succes. Alle mogelijke camerabeelden worden bekeken en getuigen worden ondervraagd. Van Lucy is echter geen spoor meer te vinden en het ergste wordt gevreesd. Tot de ouders een telefoontje ontvangen van een onbekende man. Hij lijkt er vooral op uit om de moeder uit te dagen en tot waanzin te drijven. De telefoontjes nemen echter een duistere wending als mensen rondom het koppel gedood worden. Josie en haar team slapen nauwelijks nog en zetten alles op alles om Lucy te herenigen met haar ouders.

Haar stille hoop is het zesde deel in de reeks rond Josie Quinn. Het verhaal is net zoals de eerdere delen meeslepend en als lezer wil je gewoon weten hoe de vork in de steel zit. Waarom werd Lucy meegenomen en leeft ze nog? Naar het einde toe wordt de spanning uiterst hoog opgedreven en is het gewoon nagelbijtend afwachten hoe de uitkomst zal zijn. Het is bij één bepaald aspect wel even de aandacht erbij houden want er wordt nogal gegoocheld met namen, maar eenmaal daar doorheen geprikt, is het boek echt een nagelbijter. Zeker één van de betere boeken uit de reeks! Het doet me uitkijken naar het zevende deel! Ik geef dit verhaal graag 4.5 sterren.