Lezersrecensie
Hoe zit het met die jurk van Texel?
Met de leesclub van HarperCollins lazen we dit boek. Net begonnen met lezen, las ik een bericht dat de jurk daadwerkelijk in het museum op Texel te bewonderen is. Dus dat wordt binnenkort een dagje Texel.
Terug naar het boek.
Het leven van Elizabeth staat finaal op haar kop nu haar vader besloten heeft dat zij dient te trouwen met de door hem uitgekozen man. Het is 1652 en Elizabeth heeft zich maar te schikken. Zij heeft haar aanstaande nog niet ontmoet en heeft bovendien haar hart al verloren aan een ander. Maar het zijn andere tijden, dus er valt niets te willen… Elizabeth neemt daarom een drastisch besluit.
Duikers op Texel treffen een nog vrijwel ongeschonden jurk aan bij een duik in een scheepswrak wat al eeuwen op de bodem ligt. Emilie, archeologe, wordt erbij gehaald om de herkomst van deze jurk te onderzoeken. Dit kan een grote stap voorwaarts betekenen voor haar carrière.
De jurk van Texel bestaat uit twee verhaallijnen, eentje zich afspelend in het verleden door de ogen van Elizabeth bezien en de ander zich afspelend in het nu door de ogen van Emilie bezien. Dit maakt het verhaal extra boeiend; wat gebeurt er na de vondst van de jurk en hoe is de jurk daar destijds beland?
Beide personages zijn sterke vrouwen, die je aardig leert kennen en met wie je tijdens het lezen ook echt de connectie voelt. Je leeft mee met Elizabeth die wordt gedwongen te trouwen met een man die zij niet kent en met Emilie die naast haar werk ook de zorg heeft voor haar vader, die steeds meer achteruitgaat.
Olga Hoekstra heeft een fijne schrijfstijl en weet je echt mee te nemen in beide verhaallijnen. Ze wist mijn nieuwsgierigheid vast te houden en doordat de hoofdstukken niet al te lang zijn, het perspectief wisselt, bleef ik op mijn leeshonger zitten. Ze weet feit en fictie goed te mengen tot een fijn en boeiend verhaal. Het eind komt niet geheel onverwachts, maar dat was prima. Het verhaal vormt al met al een mooi afgerond geheel.
Dank aan HarperCollins voor het recensie-exemplaar; dit heeft geen invloed op mijn eerlijke mening over het boek.
Terug naar het boek.
Het leven van Elizabeth staat finaal op haar kop nu haar vader besloten heeft dat zij dient te trouwen met de door hem uitgekozen man. Het is 1652 en Elizabeth heeft zich maar te schikken. Zij heeft haar aanstaande nog niet ontmoet en heeft bovendien haar hart al verloren aan een ander. Maar het zijn andere tijden, dus er valt niets te willen… Elizabeth neemt daarom een drastisch besluit.
Duikers op Texel treffen een nog vrijwel ongeschonden jurk aan bij een duik in een scheepswrak wat al eeuwen op de bodem ligt. Emilie, archeologe, wordt erbij gehaald om de herkomst van deze jurk te onderzoeken. Dit kan een grote stap voorwaarts betekenen voor haar carrière.
De jurk van Texel bestaat uit twee verhaallijnen, eentje zich afspelend in het verleden door de ogen van Elizabeth bezien en de ander zich afspelend in het nu door de ogen van Emilie bezien. Dit maakt het verhaal extra boeiend; wat gebeurt er na de vondst van de jurk en hoe is de jurk daar destijds beland?
Beide personages zijn sterke vrouwen, die je aardig leert kennen en met wie je tijdens het lezen ook echt de connectie voelt. Je leeft mee met Elizabeth die wordt gedwongen te trouwen met een man die zij niet kent en met Emilie die naast haar werk ook de zorg heeft voor haar vader, die steeds meer achteruitgaat.
Olga Hoekstra heeft een fijne schrijfstijl en weet je echt mee te nemen in beide verhaallijnen. Ze wist mijn nieuwsgierigheid vast te houden en doordat de hoofdstukken niet al te lang zijn, het perspectief wisselt, bleef ik op mijn leeshonger zitten. Ze weet feit en fictie goed te mengen tot een fijn en boeiend verhaal. Het eind komt niet geheel onverwachts, maar dat was prima. Het verhaal vormt al met al een mooi afgerond geheel.
Dank aan HarperCollins voor het recensie-exemplaar; dit heeft geen invloed op mijn eerlijke mening over het boek.
1
Reageer op deze recensie
