Duistere geheimen, machtsspelletjes en vileine humor

Renate Dorrestein, één van Nederlands meest geliefde auteurs, heeft met ‘Reddende engel’ haar twintigste roman geschreven. Qua thematiek en sfeer keert ze terug naar haar oudere werk waarin knellende familiebanden, duistere geheimen, identiteit, machtsmisbruik, bizarre personages en vileine humor prominent aanwezig zijn.

Bedrogen en vernederd door haar man, verlaat hoofdpersoon en ik-verteller Sabine haar veilige en vertrouwde omgeving en vindt zichzelf terug in een desolate, onheilspellende en beangstigende omgeving. Zonder benzine, zonder telefoonoplader en zonder angst klopt ze tijdens een onweersbui voor hulp aan bij een afgelegen, ongastvrije boerenhoeve. Hoewel de twee dochters des huizes haar duidelijk maken niet welkom te zijn, trekt Sabine zich daar niets van aan. Een normaal mens had deze onheilsplek direct verlaten, zo niet Sabine: ze negeert alle aanwijzingen die duiden op onaangename gebeurtenissen en weet de woning binnen te komen. De twee meisjes, Livia en Madeleine, zijn alleen thuis, omdat vader Ennis met oma Adelheid (‘Maman’) naar het ziekenhuis is.
Wat drijft Sabine zich te mengen in de levens van de bewoners van de hoeve? Is het eigenbelang? Is Sabine, wandelend cliché van de bedrogen echtgenote, op zoek naar wraak op haar echtgenoot? Zoekt ze naar een gevoel van eigenwaarde, een gevoel van nodig zijn, een nieuwe wending aan haar niet zo rooskleurige bestaan? Wil zij het vervallen Oldenhage toevoegen aan haar portfolio van verhuur van mooie erfgoedlocaties? Of staat toch het belang van het disfunctionele gezin Gilissen haar voor ogen? Het is al snel duidelijk dat de vreemde bewoners van de hoeve wel wat hulp kunnen gebruiken.
De volgende dag ontvouwen de problemen en de geheime van de familie Gilissen zich razendsnel. Voor Sabine lijkt de kans voorbij deze onheilsplek te verlaten. Met haar hele hebben en houwen raakt ze verstrikt in het web dat de hoeve en haar absurde bewoners geweven hebben. De familie vormt één front, misleidt en bedriegt, misbruikt de goedheid van Sabine en schuwt gruwelijkheden niet.

Veel wordt slechts aangestipt en overgelaten aan de fantasie en interpretatie van de lezer. Met de haar kenmerkende humor, haar absurde logica en boosaardige taalgebruik weet Dorrestein de meest afgrijselijke situaties aannemelijk te maken. Ze weet de lezer steeds een andere richting op te sturen en aan het eind van het verhaal is de lezer geen steek opgeschoten en weet precies evenveel als aan het begin.

‘Reddende engel’ is een humoristisch, spannend verhaal over familiegeheimen, identiteit en het kwaad in de mens. Dorrestein houdt de lezer op het puntje van zijn stoel. Ze schept er een boosaardig genoegen in te spelen met haar personages, ze een beetje voor de gek te houden en op die manier de lezer op het verkeerde been te zetten. Ze laat zien dat herinneringen per definitie onbetrouwbaar zijn.

“Maar je moet nooit denken dat je de baas bent over je eigen geheimen. Ze hebben de hardnekkige neiging uit te willen komen, dat zit in hun aard. … Het is slechts een kwestie van tijd en ze grijpen hun kans. “