Intens

Op een zaterdagavond krijgt Johan (het hoofdpersonage) een sms'je:
“Jongens, het spijt me. Ik heb de lat te hoog gelegd, ik ben mijn idealen kwijt. Sorry. Bedankt. J.”

Verstijfd belt hij zijn vriend, Joey, op, maar hij krijgt alleen maar een voicemail.

Joey heeft dat sms'je naar zijn vier vrienden gestuurd, en meteen daarna zelfmoord gepleegd, zaterdagnacht, in een weiland in West-Friesland.

Johan neemt de trein naar zijn geboortedorp. Een treinreis van een uur en achttien minuten.
In de week tussen de bewuste sms en de begrafenis volg je als lezer deze Johan en de andere jongens van het vriendenclubje, … met veel flashbacks naar hun onbezorgde jeugd.
Voetbal, feestjes, bier drinken, reizen.
Maar kenden ze elkaar wel écht? Kent men zijn medemens ooit wel echt?

Het onbegrip, de vertwijfeling, de zelfverwijten, alles komt aan bod in dit gebalde verhaal van 198 blzn.
Zeer mooi hedendaags verhaal.
Feit:
In West-Friesland ligt het aantal zelfmoorden bij jongeren drie maal hoger dan elders in Nederland.

Citaat:
“En dan was er nog de jongen met wie ik samen in de spits stond. Hij heette Joey. De jongen die naar mij toe kwam toen ik de eerste goal van de wedstrijd maakte en het kwam vieren zoals we op televisie hadden gezien. Hij ging voor me zitten, nam mijn schoen op zijn knie en trok er een denkbeeldige poetsdoek overheen. Toen hij zelf scoorde, opende hij zijn armen om er zoveel mogelijk teamgenootjes in kwijt te kunnen.”