De schaduwkant

Beneden in het dal. Door: Paolo Cognetti.

Het geluk van de wolf was de zonnekant van de bergen. Beneden in het dal is de schaduwkant. Minder fijn om te lezen maar wel minstens zo belangrijk om een goed beeld te krijgen van het ‘echte’ leven van de bergbewoners.

Beneden in het dal begint met een fabel over twee straathonden (of één hondje en een wolf?) en loopt als het ware verder als een parabel. Een novelle met een duidelijke boodschap dus.

We maken kennis met twee broers: Fredo en Luigi. Eén werkt voor de wet, de andere breekt de wet. Behoorlijk zwart-wit. Door het steeds wisselende perspectief per hoofdstuk krijgen we een 360 graden beeld van hun relatie en wat er speelt in hun geboortedorp en dat zorgt gelukkig voor een beetje broodnodig grijs.

Cognetti liet zich voor dit boek (onder andere) inspireren door Nebraska van Bruce Springsteen. Misschien moet je dit boek lezen als de neerslag van een songtekst zoals The River. Als een scenario voor een videoclip.

Je leest dit boek in één ruk uit. Het is moedig van Cognetti om ook deze kant van de bergen te belichten. Dat de mensen wiens echte leven zich daar afspeelt niet zo blij zijn met dit verhaal snap ik. Al past het natuurlijk volledig bij de tweespalt die hun leven beheerst: meer toerisme willen al maakt toerisme (vooral het skiën) alles kapot.