Medicijn in boekvorm

Leegstand. Door Aafke Romeijn.

Leegstand doet denken aan De volgende scan duurt vijf minuten van Marsman en Dag nacht licht toch van van Koeveringe. En dat is als compliment bedoeld.

Net als in De volgende scan en Dag nacht is Leegstand geen recht toe recht aan verhaal. Het is een combinatie van gedichten, proza en foto’s. Samen vormen die een soort van dagboek/logboek, een archief. Het gaat om overpeinzingen, pogingen om het fenomeen depressie vorm te geven.

Romeijn legt de verbinding tussen verval, leegstand en de troosteloosheid van bepaalde architectuur (in dit geval in Tilburg) en wat er gaande is in haar hoofd. Zonder ooit zielig te zijn of te klagen schetst zij op een boeiende, invoelbare manier hoe het voelt om dag in dag uit met een depressie te (moeten) leven.

Ze schrijft prachtig, zelfs haar proza bezit de fragiele schoonheid van haar poëzie. Ondanks het zware thema is dit een troostend kleinood met een originele invalshoek.

Aafke heeft er een fan bij!