Moooiiii!

Vader en dochter. Door Michael Dudok de Wit.

Jaren geleden zag ik een kortfilm op tv, een animatiefilm. Een film waarin niet veel gebeurde maar daarom net des te meer te zien was. En te voelen. Die film raakte me diep, ik huilde tranen met tuiten en vergat de beelden nooit.
Die film was de animatiefilm: Father and Daughter, van Michael Dudok de Wit. In 2001 kreeg deze film terecht een Oscar.

Vader en dochter is deze film in boekformaat. Ondertussen is het boek al aan de vijfde druk toe. Wat ben ik blij dat ik het nu ook ontdekt heb!

Boek en film zijn een streling voor het oog, een veertje in je ziel, een warm dekentje voor je hart en een bootje voor je tranen.

Het gaat over afscheid nemen, herinneren, herdenken, graag zien. Het gaat over opgroeien, samenkomen, delen en weer afscheid nemen. Over leven kortom. Het is een ode, in prachtige beelden en rake woorden, aan mens-zijn.

Dudok de Wit heeft het klaargespeeld om iets tastbaar te maken wat eigenlijk niet tastbaar is. Kijk zeker ook de film online; voor extra beeld en geluid. En nestel je daarna in de zetel met een dekentje, dit boek en de liefde van je leven, misschien wel jijzelf.