Wandelgoesting

Wanderlust. Een filosofische geschiedenis van wandelen. Door Rebecca Solnit.

Als fan van Solnit én wandelen kon ik dit boek niet aan mij laten voorbijgaan en wat ben ik blij dat ik afgelopen dagen tussen de pagina’s van dit boek heb mogen dwalen. Wanderlust is niet alleen een filosofische geschiedenis, het staat ook vol inspirerende essays, enthousiasmerende persoonlijke anekdotes en elke pagina heeft ook nog een wandel-voetcitaat als toemaatje.

Dit boek gaat alleen maar over wandelen maar daar is zo veel aan gekoppeld dat het in feite over alles gaat: het ontstaan van voorsteden, het probleem van winkelcentra die de rol van winkelstraten overnemen, het wandelen van vrouwen dat steeds als een performance wordt gezien in de plaats van vervoer, het nut van pelgrimages,…
Dit alles wordt gekoppeld aan obesitas als concept, de connectie van onze taal met wandelen en aanverwanten (iemand die macht heeft staat aan de top, top als in bergbeklimmen), de maatschappij die productiever wordt door tijdbesparende technieken en niet vrijer, het belang van wandelen in de openbare ruimte als voorwaarde voor een gevoel van veiligheid (en omgekeerd).
Het wandelen en of we het kunnen (is er ruimte, vrijheid, mogelijkheid) wordt gelinkt aan talloze problemen in de maatschappij en is ook een graadmeter om af te toetsen hoe we er als samenleving aan toe zijn en waar we naar toe gaan.

De Sierra Club (met Muir) was in 1901 al bezig met de link tussen bergbeklimmen en natuurbehoud, in de UK waren er wandelclubs voor het behoud van het recht tot wandelen (de overpaden en de New Ordnance kaarten die ook ik elke zomer ter hand neem tijdens onze vakanties in Engeland zijn daar het resultaat van) en ook nu gaan er nog groepen mensen de straat op om hun ongenoegen te tonen aan de regering (de klimaatspijbelaars bijvoorbeeld).
Vrouwen en wandelen is altijd al een moeilijke combinatie geweest; ze werden aan huis gebonden door regels, gewoonten en angst. En dat is nog steeds vaak het geval… terwijl er al jaar en dag erkend wordt hoe belangrijk wandelen is voor lichaam en geest. Niet enkel in de natuur maar ook gewoon het slenteren door een stad. Vele grote schrijvers en denkers verklaarden dat ze enkel konden schrijven (en denken) door het wandelen. Denk maar aan Whitman, Ginsberg en O’Hara, maar ook Kerouack, Muir en Thoreau. (Gelukkig komen er bij Solnit ook enkele van mijn geliefde vrouwen aan bod zoals Robyn Davidson en Virginia Woolf.)

Solnit heeft een geschiedenis geschreven maar ook een toekomstpleidooi én een eerbetoon. Aan wandelen in de breedste zin van het woord. In 383 pagina’s neemt zij je mee op pad en langzamerhand raak je meer en meer begeesterd; door Solnit, haar taal, haar ideeën en verhalen. Maar ook door de wereld om je heen: er is altijd een tijd en een plaats om te wandelen en geen wandeling zal ooit hetzelfde zijn. Wandelen geeft ruimte aan je hoofd, hart en ziel. En dat toont Solnit wonderlijk boeiend aan door Wanderlust.

Ik heb pagina’s onderlijnd, zinnen omcirkeld, kladpapiertjes vol gepend. Ik heb ideeën gekregen, mijn hoofd bruist en mijn voeten kriebelen. Ik wil meer lezen (allerlei mensen en boeken uit dit boek nader bestuderen) en meer wandelen, dat bovenal.

Wanderlust geeft goesting, goesting om te leven met dit lichaam, deze voeten, dit hoofd. Diepe buiging en dikke merci aan Rebecca Solnit.