Naïeve engel & duivelse verlangens

Alweer enige tijd geleden, nog voor onze normale dagelijkse gang van zaken dusdanig op z’n kop werd gezet door miss Rona, was er begin dit jaar een fijn Boek10 event van Godijn Publishing waarbij ik aanwezig mocht zijn. Naderhand ontving ik een aantal recensie-exemplaren en eentje daarvan was ‘Dertig dagen om te falen’, het New Adult Urban Fantasy-verhaal geschreven door Anita Henriët.

De cover van dit boek vind ik aan de ene kant mooi en aantrekkelijk ogen en aan de andere kant vind ik de engelachtige dame op de cover eng dun en enigszins uit verhouding overkomen, waardoor ik de cover stukken minder aantrekkelijk vind. Het kleurgebruik vind ik dan wel weer prachtig. De verschillende blauwtinten, de witte (licht verschroeiende) vleugels en de titel in een zachte tint vind ik prettig om naar te kijken. Beetje dubbel gevoel dus bij de cover maar goed, het gaat tenslotte om het inhoudelijke verhaal dus laat ik daar mee verder gaan.

“Haar kat Feather, een rood-witte freckle, begroette ons hartelijk en heeft vervolgens de nodige aandacht gekregen van Muriël.”

De schrijfstijl van Anita is van het begin af aan ongecompliceerd te lezen en zo blijft het ook tot aan de laatste pagina. Hier en daar bespeur ik droge humor, dan weer ietwat te godsbeminnende taal passend bij het hoofdpersonage Muriël en het juist tegendraadse van Chad. Tijdens het schrijven van dit verhaal lijkt de schrijfster zich bijzonder goed ingeleefd te hebben in haar tegenovergestelde karakters waardoor zij weer authentiek aan wie of wat zij zijn overkomen.

“Alle twijfels, zorgen en onzekerheid laten mijn woelige gedachten er niet rustiger op worden. Mijn bovenlichaam hapert en pruttelt, terwijl mijn zicht alsmaar meer vertroebelt.”

Wat betreft het daadwerkelijk verhaal waarin de personages zich rond bewegen en alle casussen zich afspelen vind ik dat het allemaal wat oppervlakkig voortbeweegt. Het boek leest zeker wel leuk, ontspannend als tussendoortje maar is voor mij te duidelijk vanaf meet af aan waar het heen gaat en hoe het af zal lopen. Toch is het een grappig verhaal wat een verhaallijn heeft wat vele lezers aan zal trekken. Het deed mij ook denken aan de stijl van de Netflix serie ‘Lucifer’. Ook die serie bevat net als het boek veel humor maar ook serieuze kanten als de personages drama ervaren in hun leven. En uiteraard heeft ‘Dertig dagen om te falen’ een vleugje sensualiteit in zich aangezien het boek als New Adult genoteerd staat.

“Jij blijft met dat prachtige achterwerk van je braaf in deze kamer wachten tot ik terug ben.”

Ik mag het dan een eenvoudig verhaal vinden waarin wat mij betreft wel meer diepgang en verwondering had gemogen, toch neemt het niet weg dat ik het verhaal wel met plezier gelezen heb. Soms is het gewoon fijn om even een luchtig, niet al te moeilijk, verhaal te lezen wat je een glimlach op je gezicht bezorgt als een personage zich nogal naïef gedraagt en stommiteiten uithaalt. Bovendien had ik het boek binnen een paar uur gelezen wat me ook niet het gevoel gaf dat ik mijn tijd verdeed of iets. Gelukkig zijn er naast mij ook nog vele andere lezers die dit boek wellicht weer heel anders beleven.

Lieve leesgroet, Elsa.