Top thriller!

Het jaar 2018, in juli om precies te zijn, was het jaar dat ik kennis maakte met het eerste boek van Pat Craenbroek. ‘Uitgebroed’ beviel mij toen zo goed en ik was verrast door de manier waarop Pat schreef, dat ik gelijk uitkeek naar haar volgende boek. Toch zou dat nog enige tijd op zich laten wachten maar ik heb geduld en bovendien zijn er zoveel boeken die met grote regelmaat verschijnen dat er altijd voldoende is om te lezen. Maar goed, nu is ‘Uitgekookt’ er! Het tweede boek van Pat en ik mocht ook nog eens deelnemen aan de blogtour uitgaande van haar uitgeverij Hamley Books.

De cover van ‘Uitgekookt’ vind ik persoonlijk minder aantrekkelijk en nieuwsgierig makend dan die van haar eerste boek. De stethoscoop en de rechter hamer associeer ik nou eenmaal met eigen, niet zo positieve, ervaringen. De blauw tinten en de titel in gemêleerd wit/grijs vind ik wel passend bij het geheel. Bovendien ben ik gelukkig in staat om door een voor mij minder aantrekkelijker cover heen te kijken en gewoon lekker het inhoudelijke verhaal te gaan lezen.

De proloog wekte gelijk mijn interesse en ik vroeg me oprecht af waar gaat dit verhaal over? Dat is voor mij een goed teken omdat ik weet dat het verhaal dan niet zo voorspelbaar zal zijn voor mij. Met de proloog wordt tenslotte toch de eerste toon gezet. Dat het niet voorspelbaar zou zijn bleek ook uit de daarop volgende hoofdstukken.

“Ze keek verdwaasd om zich heen en had een ogenblik moeite om zich te oriënteren.”

Qua schrijfstijl merkte ik dat Craenbroek vooruit is gegaan. Wellicht ook mede dankzij nieuwe redactie en uitgeverij? In ieder geval minder doorspekt met Vlaamse bewoording waardoor het geheel gemakkelijker en soepeler leest voor mij en een groter lezers publiek kan bereiken denk ik. Mede ook door de spanningsboog maar ook zeker door de prettige schrijfstijl vloog ik door het boek heen.

“Hoe gek, dacht ze, hoe gek dat het als kind allemaal zo vanzelfsprekend is, zo duidelijk wat goed en kwaad is en dat later als volwassene zo’n grote puinhoop wordt.”

Die spanningsboog is zeker aanwezig van begin tot eind. De hoofdstukindeling brengt ook regelmatig een perspectiefwisseling met zich mee. Doordat je vanuit verschillende karakters het verhaal leest en tevens heden en verleden afwisselt is het extra interessant om alles al lezende te volgen. Ik bleef geboeid om steeds weer verder te ontdekken hoe het geheel nu precies in elkaar zit en vooral of ik met mijn verdenkingen bij het juiste eind zit. Want ja, meedenken en puzzelen doe ik toch automatisch tijdens het lezen van een thriller.

“En niet iedereen heeft het even gemakkelijk, soms komen mensen tegen wil en dank in dat grijze gebied terecht, waar ze hopeloos in verdwalen en verkeerde keuzes maken.”

De personages dragen naar mijn idee het verhaal. Zij hebben realistische eigenschappen, psychologische ontwikkelingen tijdens het verhaal en zij komen overeen met hoe ik mensen zie en ervaren heb in onder andere de gerechtelijke en medische wereld. Alle personages hebben een oprechte rol in het boek waardoor het complete plaatje klopt.

“Mijn humeur was allang gedaald tot ongekende diepte, ergens op de laagste etage van de ondergrondse parkeergarage voor gemoedstoestanden.”

Ook al zat ik wel enigszins op het juiste spoor ergens halverwege het boek, wist het verhaal mij toch telkens weer te verrassen en met plottwisten van richting te laten veranderen. Het verhaal heb ik dus ook met enorm veel leesgenot gelezen. Het was lang geleden dat ik een goede thriller in handen had en dit is er zeker eentje die dik aan te raden is als je het mij vraagt.

Lieve leesgroet, Elsa.