Spiralen, vreemde dieren en bijzondere personages

Met het boek “Schildpadden tot in het oneindige” doorbreekt John Green de vijf jaar lang durende stilte na “een weeffout in onze sterren”. Het is dan ook geen verrassing dat de verwachtingen hooggespannen zijn. Dit boek is het meest persoonlijke tot nu toe, waarbij de hoofdpersoon Aza een dwangstoornis heeft, net als John Green zelf. In het boek maken we kennis met Aza, die niet altijd de controle over haar leven heeft. Gelukkig heeft ze veel mensen in haar omgeving die haar bijstaan. Als er een miljardair verdwijnt, besluit ze met haar vriendin Daisy naar hem op zoek te gaan. Dit levert veel nieuwe, onwaarschijnlijke contacten op.

Aan het begin is het even wennen om de hoofdpersoon te begrijpen. De eerste pagina’s verlopen wat stroef. Al snel wordt je echter als lezer het verhaal ingezogen. De belevingswereld van Aza wordt prachtig en tot in detail beschreven. Hierin maakt ze ook een mooie ontwikkeling door, die typerend is voor de “coming of age” novels waar John Green om bekend staat. Tijdens het verhaal worden de hoofdpersonen volwassener en zie je hoe iedereen op zijn eigen manier moeilijke momenten overwint.

De achterflaptekst van het boek schiep de verwachting dat de zoektocht naar de miljardair een belangrijk onderdeel in het boek zou zijn. Daarin volgde echt een verassing, aangezien het veelmeer ging over de personages en de zoektocht op momenten bijna vergeten werd. Dit maakte het boek echter wel heel onderhoudend en uniek, doordat het verhaal echt ging over de verhoudingen tussen de verschillende personages.

Ook in dit boek zijn er voldoende onverwachte wendingen. Als lezer is het onduidelijk waar het verhaal heen zal gaan. Hierbij spelen ook de vele quotes een belangrijke rol. Deze zijn prachtig verweven in het verhaal en worden vaak toegelicht door de personages, waardoor ze echt tot leven komen. Daarnaast wordt de spanning mooi opgebouwd door steeds een klein stukje van het verleden te verklappen, precies op het moment dat dit relevant is voor het verhaal. Dat maakt het afwisselend en dynamisch.

Verder is het gebruik van de spiraal om Aza’s gedachten te symboliseren prachtig bedacht. Deze lijn zit overal in het verhaal verweven en wordt geweldig gepruikt als voorbeeld. Zo ook aan het einde, waar de spiraal ook in de plot een mooie rol speelt. Hierdoor wordt het als lezer ook heel makkelijk om je in de hoofdpersoon te verplaatsen en met haar mee te leven.

Concluderend, John Green is er met dit verhaal in geslaagd om wederom een prachtig onderhoudend, verassend en bijzonder boek te schrijven. John Green’s grootste talent is dat hij verhalen die maar op 1 situatie van toepassing lijken te zijn, universeel kan maken, waardoor iedereen er iets van zichzelf in kan terug herkennen en er een les uit kan halen. De persoonlijke toon van dit boek maakt het tot een prachtig, onderhoudend geheel. Een aanrader!