Een voortreffelijke roman met een huiveringwekkend einde

Ik las veel lovende kritieken over dit debuut, ook Maarten ‘t Hart was zeer enthousiast, dus ik waagde me eraan. Voor in het boek vier pagina’s met ronkende aanbevelingen, dat had ook wel minder gekund en dan bij voorkeur toch achter in het boek. Maar dit zegt niets over het boek zelf.
Al op de eerste pagina is sprake van een natte koe. De zoon, Rensing junior, ziet het wel, de vader niet. Helaas wordt niet verteld wat het betekent en op internet kan ik het niet vinden. Razend knap evenwel hoezeer de schrijver thuis is in het vakjargon. Of het allemaal klopt, dat nemen we maar aan. Maar had hier onzin gestaan, dan zou hij daar onmiddellijk op worden afgerekend. Hij moet dus grondige research gedaan hebben. Ik kom het woord inslachtpercentage tegen maar vind op internet alleen uitslachtpercentage. Ik vermoed met dezelfde betekenis. In plaats van die vier zinloze pagina’s met aanbevelingen had ik liever een verklarende woordenlijst gezien.

Sarkar vertelt zijn verhaal in grove streken en korte hoofdstukken. Gek genoeg voel ik sympathie voor deze eigenzinnige, contactgestoorde, bijna autistische Groningse slager. “Ik ben slager, geen ondernemer” merkt hij terecht op en volhardt onverdroten in zijn liefde voor slachtvee tot hij erkennen moet dat hij de strijd tegen de moderniteit nooit kan winnen. Rensing was en blijft compromisloos tot in het laatste bittere en huiveringwekkende moment.

Sarkar schreef een voortreffelijke korte roman, hij hanteert een fraaie stijl en houdt zijn lezer bij de les met korte, hoekige dialogen, hij schetst geloofwaardige karakters die hij met korte schetsen weet te schilderen, je wil meteen door naar het volgende hoofdstuk om te vernemen hoe dit bijna epische drama af gaat lopen en het einde dat hij voor ons in petto heeft had je nooit zelf kunnen verzinnen en toch klopt het, is het in zekere zin, ondanks het huiveringwekkende ervan toch ook logisch. Ja, ik mocht die Rensing wel en moedig vind ik hem ook.

Enno Nuy
Maart 2025