Dubbel

Carla Kovach was theaterschrijver en actrice voor ze fulltime thrillerauteur werd. Een ijzige stilte is het dertiende deel van haar serie rond rechercheur Gina Harte.

Sasha is haar duistere verleden ontvlucht en werkt bij de daklozenopvang. Maar ze is wel terughoudend in wie ze vertrouwt. Want niet alle geheimen blijven voor altijd verborgen.

Een ijzige stilte speelt zich helemaal af in wereld van de daklozen. Kovach draagt dit boek ook aan deze groep mensen op. Vanaf de eerste pagina treft ze de troosteloosheid van het daklozenbestaan op indringende wijze.
Het boek begint met een voorval in een daklozenopvang vijftien jaar eerder, waarna er dan in het heden een plotselinge moord plaatsvindt.

Vanaf dit moment loopt het verhaal niet lekker. Kovach schrijft afstandelijk en houterig; het is net of de jas niet past. Het lukt haar niet de lezer te grijpen, zelfs zodanig dat het lijkt alsof er na zo’n groot oeuvre toch enige sleetsheid begint in te sluipen en het voor Kovach wellicht tijd is om Gina Harte vaarwel te zeggen en een andere serie te starten.

Er ligt veel nadruk op bijzaken en sfeerelementen, zoals het koude winterse weer waar niemand tegen lijkt te kunnen. Bepaalde uitdrukkingen komen steeds terug, zo ‘perste’ men bijzonder vaak ‘haar lippen op elkaar’, er wordt bladzijden lang ‘patat’ gegeten met steeds maar dezelfde woorden. De soms knullige vertaling helpt ook niet mee.
Kovach is bekend om haar gedetailleerde weergave van het politieonderzoek. Het is echter vaak zo langdradig dat het vervelend wordt en dan vervalt zij ook nog vaak in herhaling. Zij vraagt heel wat van haar lezer om vol te houden, het boek niet weg te leggen.

Gina’s privéleven loopt als een rode draad door alle boeken, maar er zijn hiaten voor degene die ze niet allemaal heeft gelezen. Ook hier blijft Kovach maar herhalen. De moeizame relatie bijvoorbeeld met haar dochter is een obsessie is voor Gina, maar langzamerhand zou de auteur een andere manier kunnen bedenken om dit iets subtieler bij haar lezer onder de aandacht te houden. Daarentegen geven Gina’s persoonlijke zorgen haar een zekere gejaagdheid, en dat komt de dynamiek in het verhaal wel ten goede.

Maar dan wordt de volhardende lezer beloond. Ongeveer halverwege volgen de dreigingen elkaar op, de sfeer wordt beklemmend en er vallen meer slachtoffers. Kovach leeft op, zaait verwarring en Een ijzige stilte transformeert in een bloedstollende, ijzige thriller, waarin de auteur haar lezer steeds op verkeerde benen zet. Via een nagelbijtende spannende klopjacht komt de dader plotseling uit een volledig verrassende hoek.

Een ijzige stilte is een thriller waarin de ellende van het daklozenbestaan van begin tot eind doorheen sijpelt en die in de tweede helft pas echt vaart krijgt. De gebeurtenissen en de plot doen wat gekunsteld aan en na de lange afwerking blijven er open eindjes. In Gina Harte 14 zal dit wel verder worden uitgewerkt.