Gardner dwaalt af

Kus haar vaarwel - Lisa Gardner

De Amerikaanse Lisa Gardner begon haar schrijverscarrière met romans, haar werk als forensisch onderzoeksanalist zorgde voor een overstap naar thrillers. Ze schreef verschillende series. Kus haar vaarwel is het vierde boek in een reeks rond Frankie Elkin; een beschadigde jonge vrouw zonder vaste woon- of verblijfplaats, met een alcoholverleden. Gardner woont met haar honden in New Hampshire.

Frankie Elkin heeft een bijzondere hobby. Zij spoort lang vermiste mensen op, in wie bijna niemand geïnteresseerd lijkt te zijn.
De Afghaanse Sabera Ahmadi is na de val van Kabul naar Amerika gevlucht. Frankie vermoedt dat de vrouw in gevaar is en ze besluit haar te gaan zoeken. Als Sabera wordt gezien bij een plaats delict, vraagt Frankie zich af of de vrouw zo onschuldig is als ze lijkt. Frankie komt terecht in Sebara’s Afghaanse geschiedenis en dat is niet zonder gevaar.

Gardner vertelt Kus haar vaarwel in de ik-vorm, vanuit Frankie. Het heeft lange hoofdstukken, met tussendoor stukken uit Sebara’s dagboek, eveneens van behoorlijk formaat.

Gardners schrijfstijl is niet echt aangenaam of pakkend. Misschien door de lange, woordelijk weergegeven dialogen, of door overbodig Frankie’s gedachteflitsen te vermelden. Dat stoort, net als de vele gedachtepuntjes na een zin. De flartjes humor die Gardner in Kus haar vaarwel stopt, werken jammer genoeg niet echt. Het is allemaal teveel, alsof de auteur niet alleen de lezer, maar ook zichzelf nog moet overtuigen.

Gardner zoomt diep in op de val van Kabul en het vluchtelingenvraagstuk. De trauma’s van de vluchtelingen en de opvangproblematiek passeren uitgebreid de revue. Het zou allemaal niet misstaan als documentaire over dit onderwerp. Ook de omstandigheden in Frankies tijdelijke onderkomen krijgen pagina’s vol de ruimte. Men bijna zou vergeten dat er nog een vermissingszaak is.

Desondanks blijft het raadsel boeien. Frankie’s ontdekkingen zetten aan tot verder lezen en de vriendelijke Afghanen met het lekkere Afghaanse eten winnen de sympathie.
Frankie blijft in zekere zin een moeilijk te duiden personage. Ze komt over als voorzichtig, met soms kinderlijk enthousiasme, maar wel doortastend én met oog voor detail. Ze heeft te dealen met haar eigen demonen en met het bizarre, tijdelijke, luxe onderkomen, waar ze doodsbang is voor de slangen die ze moet verzorgen. Onverwachte boodschappen in code geven het verhaal weer een andere draai.

Sebara komt ook goed uit de verf als een vrouw met bijzondere gaves. Via haar dagboek vertelt ze haar levensgeschiedenis en hierdoor komt de lezer meer te weten dan Frankie, hetgeen een leuke spanning oplevert.
Men kan opveren als Kus haar vaarwel aankomt bij een bijzondere wending en een heel bloederige ontknoping, waarna Gardner nog een mooie twist in petto heeft.

Kus haar vaarwel is in potentie een goed verhaal met goede opbouw en plot, waarin de gruwelijkheden die de Afghaanse vluchtelingen hebben moeten doorstaan, diep doordringen. Als Lisa Gardner het ‘less is more’ onder de knie krijgt en 300 pagina’s kan vullen met een spannende thriller zonder teveel af te dwalen, zal zij zeker kunnen gaan behoren tot de top van thrillerauteurs.

Deze recensie staat ook op Vrouwenthrillers.nl