Teleurstellend

De Nederlandse Desirée Tonino geeft haar boeken in eigen beheer uit. Ze schrijft haar hele leven al, vanaf gedichtjes, dagboeken en sprookjes naar een eerste roman en daarna de politieserie ‘Moord op de Brabantse Wal’: mysteries met in de hoofdrol inspecteur Mara de Vries en brigadier Ben Jansen. Ze kwam op dit idee door de Britse tv-serie Midsomer Murders. Verdoemenis is het derde deel.

Het voormalig zorgcentrum Huize Sint Catharina in Bergen op Zoom staat al jaren leeg. Op een dag wordt op de stoep van het gebouw het lichaam van een man gevonden. Inspecteur Mara de Vries staat voor een raadsel, want niemand lijkt de man te kennen. Bovendien dient zich op de afdeling Moordzaken ook de nieuwe AI-assisitent aan, die met matig enthousiasme wordt verwelkomd. En het blijft niet bij één slachtoffer.

Verdoemenis start met een proloog in een ver verleden zonder jaartal. Daarna springt de auteur direct in het dagelijks leven op het politiebureau. Tonino heeft een vlotte pen, en een aantal gedeeltes is goed opgebouwd, maar ze slaagt er niet in om dit een heel boek vol te houden. Zij schiet in sensatie en overbodige informatie, met teveel haast en jachtig geschreven scènes, afgewisseld door langdradige zoektochten en saaie vergaderingen. Haar taalgebruik is tamelijk populair, waarbij de overdaad aan Spaanse krachttermen van Mara en de voortdurende benaming ‘Het Katrientje’ niet meewerken.

Tonino besteedt niet veel aandacht aan haar hoofdpersonages. Het is wel helder dat Mara niet met zich laat sollen, maar de lezer krijgt geen volledig beeld van haar, evenmin van de andere karakters. Dit heeft de auteur waarschijnlijk wel gedaan in het eerste deel van deze serie. Lezers die later instappen, missen dus veel informatie en kunnen zich niet goed met een personages identificeren.
Het enige tegenwicht in het verhaal vormenen twee jonge, wat onbezonnen journalisten van de plaatselijke pers, waarvan Tonini het lijntje niet helemaal afsluit aan het einde.

Verdoemenis is lastig te duiden. Is het een spookverhaal? Of hoort het bij het horror-genre, of toch een politiethriller?
De opmaak van het e-readerbestand laat veel te wensen over. Witregels tussen de elkaar opvolgende scenes zouden niet misstaan, de hoofdstukken zijn allemaal één doorlopende lange tekst. Daarnaast is het bestand voor de iPad zeer slordig door stukken met ongelijke regelafstanden. Hierdoor lijkt het op een slecht opgemaakt stuk uit een ouderwetse stencilmachine.

Tonino kent Bergen op Zoom goed en slaat haar lezer om de oren met straatnamen en routes. Dat is alleen leuk voor lezers die in de stad de weg weten; het zou vooral fijn zijn als er een ook stadsplattegrond was toegevoegd.

De goede, trefzekere gedeeltes laten zien dat Tonino wel degelijk mogelijkheden heeft. Om van Verdoemenis een volwaardige thriller te maken zou de plot zou pakkender kunnen, met een constanter opgebouwd verhaal zonder haast. Dan wint het aan pagina’s en neigt het minder naar een novelle. Meer ervaring en wellicht een schrijversopleiding kunnen helpen dit te ontwikkelen.

Deze recensie Staa ok op Vrouwenthrillers.nl, met 2,5 ster. Hier op Hebban zijn halve sterren helaas niet mogelijk, daarom zijn het er twee geworden.