Overrompelend

De Rotterdamse Saskia Oudshoorn werkt bij Unilever en is daarnaast actief gemeenteraadslid. Ze schrijft zowel thrillers als feelgood-romans. Zondaar is haar achtste thriller.

Wanneer Karen het oude familiehuis in het Oostenrijkse Zillertal erft, ziet ze een kans om haar leven weer op te bouwen. Haar huwelijk met Marten hapert en haar enige zoon Noah is het huis uit, dus ze besluit naar Tirol te gaan en zich te bezinnen op haar toekomst.
Daar ontmoet ze de Nederlandse Anouk en haar dochtertje Mila. Maar de kleine Mila opent oude wonden en brengt onverwerkt verdriet naar boven. Als Anouk dood aangetroffen wordt, lijken alle sporen naar Karen te wijzen.

Zondaar start met een uiteenzetting over doorgegeven trauma’s van ouders aan hun kinderen en de gevolgen daarvan. Dit geeft alvast een indicatie over een belangrijk thema van het verhaal.
Oudshoorn vertelt zowel vanuit Karen als Marten. Tussendoor staan delen uit een podcast waarin een blik in de toekomst geworpen wordt, maar die ook hints bevat naar het verleden. Enkel cursieve hoofdstukken komen vanuit een oudere man die boosaardigheid en oude dogma’s ademt.

De auteur valt op indringende wijze midden in het verhaal, waarbij heftige beeldspraak de lezer om de oren vliegt en waar ze Karen presenteert als explosieve, tot het uiterste getergde vrouw die een behoorlijke rugzak uit haar verleden meetorst. Maar ook duikt ze met haar wervelende stijl diep in ze grote zorgen van Marten, zijn geheimen, waar Karen niets van weet. De lezer is dan pas op pagina twintig, maar dit boek is nu al niet meer weg te leggen.
Oudshoorn laat haar lezer zich diep inleven in Karens verdriet, hoewel deze er ook erg in verdrinkt, ze kan onaangenaam fel reageren en heeft weinig empathie in huis. Ze stuit op een muur van onbegrip bij haar oneerlijke echtgenoot en ze moet dealen met de wel heel assertieve Anouk en een echt onsympathieke Yara.

Saskia Oudshoorn schrijft mooi beeldend en soepel, terwijl ze met cliffhangers als mokerslagen een constante spanningsboog vasthoudt. Er zullen al wel vermoedens rijzen bij de lezer, maar het verhaal is zo rijk en overrompeld geschreven dat het er niet toe doet. Het pleit voor de auteur dat zij haar lezer hierover niet lang in het ongewisse laat. Het is allemaal slechts een onderdeel van een veel groter geheel. Ze heeft nog veel meer in petto, als een sneltrein dendert het verhaal door, met verrassende wendingen tot een verbijsterende plot. De geniale twist die erop volgt maakt het hart ijskoud.

Met Zondaar heeft Oudshoorn een indrukwekkende psychologische thriller afgeleverd die leest als een trein. Oud verdriet dat generaties doorsuddert, toegevoegd aan nieuw verdriet, schuldgevoel en loyaliteit, doordrenkt met een onvermogen tot communicatie kan alleen maar leiden tot heel veel drama. Dat is de auteur uitstekend gelukt.

Deze recensie staat ook op Vrouwenthrillers.nl