Slow reading

De Amerikaanse auteur Elizabeth George studeerde Engels en situeert haar thrillers allemaal in Groot-Brittannië. Haar lange reeks rond inspecteur Thomas Linley en brigadier Barbara Havers heeft de wereld veroverd.

In Cornwall wordt Michael Lobb dood aangetroffen in zijn werkplaats. Zijn familiebedrijf staat op het punt verkocht te worden en Michael lijkt degene te zijn die dit wilde tegenhouden. Plaatselijk inspecteur Beatrice Hannaford wordt op de zaak gezet en zij ontdekt vreemde gebeurtenissen vlak voor Michaels dood.

Een langzaam stervende zaak bestaat uit twee delen. Het bevat het relaas van het moordonderzoek, afgewisseld met terugblikken door het slachtoffer, Michael.
George schrijft alsof ze lekker zit te babbelen met vriendinnen. Dat is heel gezellig, maar ze dwaalt hierdoor vaak af. Haar zinnen zijn beeldend maar erg lang, uitgebreide beschrijvingen nemen hele pagina’s in beslag. Elk boek is hierdoor dikker en omslachtiger dan het vorige, het gevaar van langdradigheid ligt op de loer.
Uitgebreid maar ook luchtig zijn de introducties van haar personages, voordat die het verhaal inglijden, zodat haar lezers alvast weten met wie ze te maken hebben. Maar de nogal losse, humoristisch bedoelde stijl waarin ze dit doet, werkt niet overal goed, die schept juist verwarring. Het laat George naar het randje van een karikatuur schuiven als het over Barbara Havers gaat. Haar sociale onvermogen en wrange humor worden erg dik aangezet.

We zijn al bijna halverwege als Lynley en Havers pas echt ten tonele verschijnen. Ze zijn niet direct bij de zaak betrokken, totdat Barbara zich er zijdelings in mengt. Vanaf dit moment wordt Georges schrijfstijl weer als vanouds, stabiel en verhalend. Twists dartelen om elkaar heen en laten de lezer verstijfd in de stoel zitten. George voert haar lezer naar een plot van listige manipulatie met misleiding en bedrog.

Vertrouwde personages, zoals Simon en Deborah St James, zijn verdwenen uit de reeks. Daarvoor in de plaats kwamen Daidre Trahair en Isabelle Ardery, de nieuwe hoofdinspecteur met een serieus alcoholprobleem, met wie Havers een lastige werkrelatie heeft. Ook legt George haar focus veel meer op de personages aan de slachtofferkant van de zaak.

En toch weet George haar lezers mee te slepen. Ze blijven aan het verhaal geplakt omdat het prikkelt, grillig is. Een langzaam stervende zaak is een verhaal over gewone mensen waarvan de lezer stukje bij beetje het geheim ontdekt. Het omvat perikelen rond een erfenis en een drammerige, rücksichtsloze mijncompagnie. Maar het handelt niet alleen om het oplossen van een moordzaak. George gaat dieper. Het is vooral een boek over wat manipulatie en misbruik met mensen kan doen. Ze graaft tot in hun diepste gevoel.

De auteur slaagt er als Amerikaanse wonderwel in om de typisch Britse sfeer neer te zetten. Alles ademt Brits, of het nou gaat om de adellijke Lynley of om de beschrijvingen van Londen of het Cornishe landschap.

Het mysterie is opgelost, maar het leven van Lynley en Havens gaat door. Het wachten is op het volgende deel, maar dat mag best zo’n 200 pagina’s korter zijn.

Deze recensie staat ook op Vrouwenthrillers.nl. Ik geef het 4,5 sterren, maar dat kan op Hebban jammer genoeg niet.