Heerlijk mysterieverhaal met een diepere laag

Matthew Blake schreef speeches bij Westminster Palace. Hij is ook fan van Agatha Christie, en daarom ging hij zelf thrillers schrijven. Met zijn debuut Anna O brak hij direct internationaal door. De moord in kamer 11 (Murder in Paris) is zijn tweede thriller.

Geheugenexpert Olivia Finn krijgt een dringend telefoontje van de politie in Parijs: haar Franse grootmoeder beweert dat ze aan het einde van de Tweede Wereldoorlog een moord heeft gepleegd. Ze  houdt vol dat ze zich dat nu pas herinnert. Het blijkt dat er destijds inderdaad een vrouw is gestorven op die plek - kamer elf van het chique Lutetia hotel, waar overlevenden van de Holocaust werden opgevangen.
Olivia zoekt uit wat er die fatale nacht echt gebeurd is. Dit is niet zonder gevaar, want er vallen nieuwe slachtoffers.
Het Lutetia-hotel in Parijs bestaat echt en na de bevrijding werd het daadwerkelijk een opvangplek voor mensen en families die terugkeerden uit de kampen.

Blake schrijft heel uitnodigend en intrigerend. Snel blijkt dat er heel veel aan de hand is en heel veel ook is gebeurd. Olivia staat voor een lastig onderzoek, ze weet niet meer wie ze kan vertrouwen en ze hint ook steeds naar een eigen geheim. Blake zorgt ervoor dat de lezer dat niet vergeet.

De auteur duikt met de lezer het verleden in, naar 1945, als de moord moet zijn gepleegd, en naar een recentere periode uit Olivia’s leven. Hij kruipt dicht onder de huid met de beleving van verscheurende oorlogsherinneringen, waarin MeToo een rol speelt.
Hij heeft hier duidelijk prima research verricht op het gebied van de werking van het geheugen. Jammer genoeg niet als het gaat over bekwaamheden van en zesjarige, maar dit figureert slechts op de achtergrond.
Behalve Olivia volgt De moord in kamer 11 ook de verhaallijn van een lang onduidelijke politie-inspecteur en een in opdracht handelende moordenaar.

Blake bouwt op geniale wijze een spanningsboog op, hij laat zijn lezer lang in het onzekere. Hij toont zich een meester in het doseren van informatie, waarmee hij de lezer bijna gek maakt van nieuwsgierigheid.

De moord in kamer 11 leest als een heerlijk mysterieverhaal met verrassende twists, maar het gaat veel dieper dan dat alleen. Het handelt over de werking van het geheugen, en de dramatische gevolgen van manipulatie en hervonden herinneringen. Blake diept niet alleen de personages, maar ook de situaties en de achtergronden grondig uit. Het taalgebruik is af en toe misschien iets over-the-top en dan laat de auteur net te weinig voor de lezer over om conclusies te trekken of verbanden te leggen, maar dit is direct vergeten als de daverende plot zich uit totaal onverwachte hoek aandient en alles bij elkaar komt.
Blake heeft zich weer bewezen met dit boek. Toch laat hij zijn lezer achter met een onbenoemd open eind.

Deze recensie staat ook op Vrouwenthrillers.nl