Een bijzonder kijkje in een andere cultuur

Voor de Hebban Leesclub las ik ‘De hemel is van blik’ van Keisha Bush. Ik had mij aangemeld omdat de sneak preview makkelijk las en ik heb mij voorgenomen om meer te lezen van andere landen en culturen. We weten immers veel over onszelf en vinden vaak van alles, maar echt een andere cultuur kennen doe ik niet.

De hemel is van blik gaat over de talibé cultuur in Senegal. Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Dakar en vertelt het verhaal van de piepjonge Ibrahimah. Hij is op zijn zesde door zijn ouders naar een Koranschool gestuurd in de hoofdstad, een dag reizen van zijn familie vandaan. Gelukkig voor hem zit zijn neefje Etienne op dezelfde Koranschool en hij is een stuk ouder.

Het boek illustreert op een vrij directe manier hoe confronterend de wereld is voor deze arme jongen. Hij moet iedere dag, met andere lotgenoten, een bedrag bij elkaar bedelen voor zijn Maraboet, zijn leraar. Lukt het dit niet, dan staat er een flink pak slaag te wachten. Het verhaal is hartverscheurend en je ziet dat Ibrahimah niet begrijpt waarom hij de slechteriken goede dingen krijgen en hij die goede dingen doet niet.

Ik ben een naïeve lezer en makkelijk van mijn stuk te brengen, dus de bijna gijzeling in een buitenwijk, de moord op een van zijn mede talibés en het grote verschil tussen arm en rijk in Dakar bracht mij redelijk van stuk. Ik heb door het lezen van dit boek ontzettend veel geleerd over talibés en de praktijken hieromtrent. Op de achterflap staat een quote: “een schrijnend maar hoopvol verhaal over veerkracht, vriendschap en de oerkracht van moederliefde”. Het schrijnende en hoopvolle, de veerkracht en vriendschap herken ik helemaal. De moederliefde mocht wat duidelijker naar voren komen. Je leest de boosheid van de moeder die haar kind terug wil, maar het had een groter deel van het verhaal mogen zijn.

Al met al, veel geleerd, goede roman die je in een mum van tijd uit hebt.