Jouw bijdrage aan een beter klimaat

De auteur beschrijft hoe wij onze footprint – de belasting op het milieu, met nadruk op CO2 – kunnen verminderen. Hij geeft goed hanteerbare stappenplannen om een en ander te realiseren. Eerst moet je overtuigd raken dat er iets aan de hand is, dan de intentie hebben hier persoonlijk iets aan te doen en vervolgens te handelen. Gezien de vele bezwaren die je tegen de vleesindustrie kunt bedenken, zou je kunnen besluiten minder vlees te eten en dat in daden om te zetten door enkele dagen per week geen vlees te eten. Het is niet erg als je af en toe vervalt in je ‘oude’ patroon, maar probeer te wennen aan nieuw gedrag. Zowaar een prachtig streven. Aarts geeft praktische adviezen, maar die bestaan vaak uit tips voor (zeer) welgestelden. Een voorbeeld (nagenoeg letterlijk): “We bezoeken de komende tien jaar uitsluitend Europese stranden, tot en met Portugal. Twee keer per jaar bezoeken we Terschelling.” De doorsnee burger kan misschien niet eens één keer per jaar met het gezin naar Terschelling. Het gevaar bestaat dan ook dat De voetprintariër zal worden beschouwd als het vingertje van de linkse elite, van de grachtengordelbewoner die benzineauto’s verdoemt. Jouw Hummer inruilen voor een Tesla, dat niveau.

Een ander bezwaar: het boek hinkt op twee gedachten. Enerzijds word je als onwetende burger beschouwd, anderzijds word je verwezen naar vaak wetenschappelijke bronnen om de uitspraken te staven. Terecht wijst Aarts op de makkelijke wijze waarop wetenschappelijk bewijs wordt af geserveerd door ‘meninkjes’ (mijn woorden). Dat neemt niet weg dat hij zich daar ook aan bezondigt, zoals bijvoorbeeld ten aanzien van elektrisch rijden en kernenergie. Geen onvertogen woord over het feit dat de accu’s van tegenwoordig niet in staat zijn grotere hoeveelheden energie op te slaan en, erger, dat we zeldzame metalen uit ontwikkelingslanden roven om die materialen in ons rijke ‘milieubewuste’ Westen toe te passen. Kernenergie is zeker een ideale energiebron inzake CO2-uitstoot, maar geen woord over opslag(gevaren), al worden rampen uit het verleden aangestipt en bijna als irrelevant weggewoven.
De beste milieubesparende maatregel is en blijft geen kinderen krijgen. En toch kapt Aarts die optie direct af na deze te hebben genoemd. Zelfs overweegt hij een derde kind. Maar juist in het Westen, waar ouders niet meer afhankelijk zijn van hun kinderen voor hun oude dag, waar de voetafdruk wereldwijd het grootst is, is geboortebeperking de meest effectieve maatregel.

Ondanks mijn bezwaren: lees dit boek. Aarts geeft wel degelijk inzichten waar wij, bevoorrechte burgers, iets mee kunnen. Al was het maar om u weer eens te laten nadenken over uw eigen consumptiepatroon. Al was het maar om de stelling te weerspreken die onlangs in De Groene is geponeerd dat alle kleine beetjes NIET helpen. Dat doen ze wel degelijk! Misschien wel de belangrijkste motivator: denk aan uw (klein)kinderen en neem notie van De voetprintariër!