Holy damn, it's good!

Als David Mitchell een boek aanbeveelt met de krachtige quote ‘Holy damn, it’s good!’ dan kan het niet tegenvallen. Wel is het even wennen, al het gebruik van slang en metaforen die wij in het Nederlands niet kennen. De Bezige Bij heeft met Het hart in de winter een Nederlandse vertaling uitgegeven.

Butte, Montana; 1891. In de arme Ierse gemeenschap probeert de negenentwintigjarige Tom Rourke als dichter te overleven. Daarnaast schrijft hij (liefdes)brieven voor analfabeten op zoek naar een partner. Het bestaan is hard, de levensomstandigheden zijn barbaars. Wat niet helpt is Toms verslaving aan opium en drank. Van alle kanten wordt hij door schuldeisers op de hielen gezeten.

“He wrote songs for the bars and letters for the lonesome. …he knew now that fate would soon arrest him.”

Met deze cliffhanger geeft Barry aan dat de lezer geen happy end hoeft te verwachten, ook al lijkt het tij voor Rourke te keren als hij de eenendertigjarige Polly Gillespie weet te schaken. Stikverliefd zijn de twee op elkaar en niet eerder hebben zij zich zo gelukkig gevoeld al hebben zij allebei hun schaduwkanten. De knappe Polly uit Chicago is juist in het huwelijk getreden met kapitein Anthony Harrington, een godsdienstwaanzinnige die zichzelf dagelijks letterlijk geselt. Nadat Tom het pension waar hij onderdak had gevonden in brand heeft gestoken, 600 dollar heeft gejat evenals een palomino paard, vluchten de twee richting Californië. Beiden hebben geen flauw idee van de te volgen route en zijn de bittere omstandigheden buiten de stad niet gewend. Het is december, het vriest dat het kraakt en de sneeuw ligt kniediep. Daarbij moeten zij ook nog eens de posse die hen achtervolgt voorblijven. Uiteindelijk zal slechts een van de twee de barre tocht overleven.

The Heart in Winter is een heerlijke schelmenroman, door vele toonaangevende Engelstalige kranten uitgeroepen tot Book of the year. ‘Bloody brillant,’ zoals ook auteur Max Porter schrijft.