Mentale reis naar het vroegere Delft

We zien een jonge, dromerige Vermeer die hopeloos verliefd wordt op Catharina. Daarmee haalt hij heel wat ellende in zijn leven. De gevoelens die hij niet kan uiten, verwerkt hij in zijn schilderijen.

Altijd interessant om bij het lezen van een roman ook iets te leren over de geschiedenis. In dit geval over de geschiedenis van Delft en de ambacht van een aantal grote meesters (er komen er meerdere in het boek voor). Ik leerde iets over schilderkunst, over hoe verfkleuren gemaakt werden en het spelen met licht en donker in een schilderij. Na het lezen van dit boek heb ik veel zin om naar het Rijksmuseum te gaan en alle schilderijen van Johannes Vermeer daar te bekijken. En ook het puttertje van Carel Fabricius wil ik graag zien. Ook zin om de markt in Delft te gaan bekijken om te zien of ik de panden kan herkennen waar Vermeer heeft gewoond. En om de wijk te bezoeken die werd weggevaagd door een explosie in een kruitopslagplaats.

Het verhaal is redelijk spannend, omdat de levens van de hoofdpersonen zich langzaam ontvouwen. En daarbij wordt steeds gewisseld van standpunt tussen de drie hoofdpersonen in het boek. Zij hebben alle drie duidelijk een heel eigen karakter. En hun levens grijpen op bepaalde momenten in elkaar, zodat de overgangen van de ene naar de andere persoon boeiend zijn om zaken vanuit verschillende perspectieven te bekijken.