Lezersrecensie
Wat haalt het slechtste in een persoon naar boven?
Machteloosheid en woede liggen soms dicht bij elkaar. Wat is de trigger die ervoor zorgt dat de grenzen vervagen? Dat je impulsen het winnen van je gezonde verstand?
Natascha 'Natty' en Sean zijn al gelukkig getrouwd. Ze zijn samen eigenaar van het hotel Lakeshore Lodge en hebben twee tienerdochters, Alice en Felicity. Als die laatste ernstig ziek wordt op een schoolreis naar Frankrijk gaat Natty daarheen terwijl Sean op het hotel past. Op dat moment is hun goede vriendin Eve op bezoek en zij helpt Sean deze tien dagen zonder Natty goed door te komen. Bij thuiskomst blijkt het hele gezin op de kop gezet en dreigt het verleden Natty in te halen. Wat kost het haar om haar geheimen bedekt te houden? En hoe goed kent ze Eve eigenlijk?
De eerste zin van het eerste hoofdstuk intrigeerde mij. Ik ging over die zin nadenken en dat zorgde ervoor dat ik op dat moment al verbonden was met het boek. Het leesplezier was erg hoog en het gevolg is dat het boek gewoon naar me schreeuwde om verder gelezen te worden.
De personages zijn op hun manier stereotypen. Toch heeft Paula Daly ze wel goed uitgewerkt een eigen set gevoelens toebedeeld. Natty Wainwright is het hoofdpersonage en voor haar gebruikt de schrijfster een belevend ik-vertelperspectief. Ook al lees ik soms dat dit perspectief afstandelijker zou zijn, toch leefde ik persoonlijk hierdoor meer met Natty mee. Sommige hoofdstukken worden vanuit het oogpunt van één van de andere personages verteld in een personaal perspectief. Dit wisselen van perspectief heeft zeker een meerwaarde maar zorgde er wel voor dat ik even een paar zinnen moest omschakelen elk hoofdstuk.
De spanning in dit boek is meer van het tenenkrommende soort. Je voelt als lezer het afglijden van Natty en je wil je graag als psycholoog bij haar aanmelden om haar te behoeden voor haarzelf.
Of het voor mij dé thriller van 2017 wordt betwijfel ik. Daarvoor onderscheidt het verhaal zich niet genoeg. Maar de vlotte schrijfstijl, wisselende perspectieven en goede psychologische onderbouwing van de karakters houden de lezer nieuwsgierig.
Ik heb het eerste boek van deze schrijfster niet gelezen. Maar dit boek heeft me zeker nieuwsgierig genoeg gemaakt om ooit nog eens wat van haar te lezen.
Ik rond af op 4 sterren, als er halve sterren mogelijk waren dan was dit een 3.5 ster geworden.
Natascha 'Natty' en Sean zijn al gelukkig getrouwd. Ze zijn samen eigenaar van het hotel Lakeshore Lodge en hebben twee tienerdochters, Alice en Felicity. Als die laatste ernstig ziek wordt op een schoolreis naar Frankrijk gaat Natty daarheen terwijl Sean op het hotel past. Op dat moment is hun goede vriendin Eve op bezoek en zij helpt Sean deze tien dagen zonder Natty goed door te komen. Bij thuiskomst blijkt het hele gezin op de kop gezet en dreigt het verleden Natty in te halen. Wat kost het haar om haar geheimen bedekt te houden? En hoe goed kent ze Eve eigenlijk?
De eerste zin van het eerste hoofdstuk intrigeerde mij. Ik ging over die zin nadenken en dat zorgde ervoor dat ik op dat moment al verbonden was met het boek. Het leesplezier was erg hoog en het gevolg is dat het boek gewoon naar me schreeuwde om verder gelezen te worden.
De personages zijn op hun manier stereotypen. Toch heeft Paula Daly ze wel goed uitgewerkt een eigen set gevoelens toebedeeld. Natty Wainwright is het hoofdpersonage en voor haar gebruikt de schrijfster een belevend ik-vertelperspectief. Ook al lees ik soms dat dit perspectief afstandelijker zou zijn, toch leefde ik persoonlijk hierdoor meer met Natty mee. Sommige hoofdstukken worden vanuit het oogpunt van één van de andere personages verteld in een personaal perspectief. Dit wisselen van perspectief heeft zeker een meerwaarde maar zorgde er wel voor dat ik even een paar zinnen moest omschakelen elk hoofdstuk.
De spanning in dit boek is meer van het tenenkrommende soort. Je voelt als lezer het afglijden van Natty en je wil je graag als psycholoog bij haar aanmelden om haar te behoeden voor haarzelf.
Of het voor mij dé thriller van 2017 wordt betwijfel ik. Daarvoor onderscheidt het verhaal zich niet genoeg. Maar de vlotte schrijfstijl, wisselende perspectieven en goede psychologische onderbouwing van de karakters houden de lezer nieuwsgierig.
Ik heb het eerste boek van deze schrijfster niet gelezen. Maar dit boek heeft me zeker nieuwsgierig genoeg gemaakt om ooit nog eens wat van haar te lezen.
Ik rond af op 4 sterren, als er halve sterren mogelijk waren dan was dit een 3.5 ster geworden.
1
Reageer op deze recensie
