Klein verval naargelang de reeks vordert

'Dood de koning' vormt het sluitstuk van de trilogie rond Colomba Casellli en Dante Torre. Je kent de personages onderhand wel en daarom vallen vooral de eerste pagina's van dit boek erg zwaar. Colomba zit in afzondering na de verdwijning van Dante. Ze geeft zichzelf de schuld, maar wil niet geloven van Dante dood is. Wanneer er in haar dorp een dubbele moord wordt gepleegd en zij daar bij betrokken raakt, legt zij de link met de verdwijning van Dante en hetgeen wat hen samen overkomen is.

Dit derde deel is een stuk donkerder dan de vorige delen. Daarin zie je als lezer zeker een trend, de boeken worden steeds grimmiger. Dat komt deels door de opbouw van het verhaal en de ellende waarin de personages verzeild raken. Die ellende krijgt in dit boek de bovenhand, ten opzichte van de uitwerking van de personages, aangezien die al erg uitgewerkt zijn in de vorige twee delen. Doordat de weegschaal die kant op slaat, is de sfeer van het boek minder prettig. Ook al is dit waarschijnlijk het beoogde doel van Dazieri, prettig is het niet.

De verhaallijnen zijn uitgezet en worden ook in dit deel gevolgd. Daarbovenop komt een extra laag en nieuwe gezichten worden toegevoegd aan het geheel. Het is met name dat extra laagje dat het complete plaatje soms wat lastiger te volgen maakt. Waar je in de vorige boeken heel makkelijk goed en slecht van elkaar kon onderscheiden, is dat hier wat lastiger. Is de politie uw vriend? Of spelen ze een spelletje van hogerhand mee? En kan de Vader zelfs na zijn dood nog invloed uitoefenen op de gebeurtenissen? Hoe dan?
Er rijzen vrij veel vragen op en wanneer ze beantwoord worden, lijkt dat niet altijd voldoende. Je smacht op sommige momenten naar een betere uitleg, naar een eenvoudigere uitleg misschien vooral. Aan het begin van het vierde deel komt de uitspraak 'Door de bomen het bos niet meer zien' toch wel even in het hoofd op.

Dazieri blijft een erg prettige schrijfstijl hebben. Veel details worden moeiteloos verstrekt en vormen een mooi geheel. Je kan je de situaties en omgevingen levendig voorstellen aan de hand van de beschrijvingen van de auteur. Ook dit deel is geen boek dat je in één dag kan uitlezen, maar toch voelt het niet moeizaam om de zinnen te lezen.

'Dood de koning' is een klein beetje een teleurstelling. Het is niet zo dat dit deel niet genieten is tijdens het lezen, maar de oplossingen die geboden worden voor alle vraagstukken die onderweg opgeworpen zijn, lijken te ingewikkeld, gehaast en daardoor wat onrealistisch.
Het eerste deel 'Dood de Vader' is een absolute aanrader en dan moet de lezer daarna zelf maar beslissen of ze all the way willen gaan of niet.