Focus op de personages

Christian kan het moeilijk verkroppen dat hij niet meer op 'zijn' eiland mag komen. De jongen houdt de nieuwe bewoners, Ivan en Zahra, dan ook scherp in de gaten en gaat soms nog op het eiland rondzwerven. Op een dag loopt zo een omzwerving helemaal verkeerd af en komt Ivan's criminele verleden om de hoek kijken.

'Elandsoog' is geen thriller boordevol actie. Natuurlijk zijn er kernmomenten waarbij er snelheid aanwezig is en waar de acties van de personages voor zichzelf spreken, maar toch is het overgrote deel van het boek vrij traag en eerder gevoelig.

"Zijn ogen prikten weer. Dennennaalden die zich van binnen naar buiten wrongen."

Die gevoeligheid is vooral terug te voeren op de schrijfstijl van Esther Quatfass. 'Elandsoog' is haar debuut en dat valt wat af te leiden uit de inconsistentie in stijl. Waar sommige stukken korte, heldere zinnen bevatten, zijn er bepaalde scènes die gedomineerd worden door een eerder poëtisch taalgebruik. Het afwisselen gebeurt enigszins zonder aanwijsbare aanleiding en dit kan soms voor wat verwarring zorgen tijdens het lezen. Het is vaker voorkomend dat auteurs kiezen voor twee verschillende stijlen, maar dan koppelen ze die stijlen vaak aan een personage. Dat is hier niet het geval.

Zit de eerder genoemde gevoeligheid de spanning in de weg of slaagt Quatfass er wel in om de lezer aandachtig genoeg te houden? Dat is een moeilijk te beantwoorden vraag. Een echte thrillerlezer die niet snel een roman zal lezen, gaat waarschijnlijk een spanningstekort ervaren. Toch kan spanning in meer dan actie alleen aanwezig zijn en dat bewijst zeker het begin van 'Elandsoog'. De sfeerschepping en de opzet van het verhaal zijn origineel en zorgen er direct voor dat je wil doorlezen. Het knelpunt ontstaat iets verder in het boek, waar het plot toch voorspelbaar wordt en de personages vervallen in patronen. Alhoewel het verhaal erg vlot blijft lezen, krijgt het op dat moment niet meer de kans om boven het maaiveld uit te steken.

De perspectiefwisselingen tussen alle personages zorgen ervoor dat er niet één personage bovenuit steekt, maar dat je van iedereen wat meekrijgt. Op die manier krijg je het verhaal van verschillende kanten te zien, maar is het nadeel dat de uitdieping van de personages wat uitblijft. Er wordt namelijk heel snel gewisseld steeds en daardoor krijg je de kans niet helemaal om op bepaalde thema's dieper in te gaan als lezer.

'Elandsoog' is een makkelijk leesbare thriller met meer dan enkele prachtige citaten erin. De stijl van Quatfass is origineel en kan zich met nog wat meer consistentie erin ontwikkelen tot een frisse wind in thrillerland. De sfeer van het verhaal is absoluut de kracht. Je voelt de eenzaamheid van bepaalde personages van de pagina's af stralen en in de grimmigheid die daaruit voortvloeit, moet wel iets hartverscheurend gebeuren. Het had nog emotioneler gemogen, nog beklijvender. Nu blijft het wat hangen tussen schip en wal.