Mooi staaltje soberheid

Emira is op zoek naar zichzelf en wat ze precies wil met haar leven. Terwijl ze dat probeert uit te zoeken, werkt ze part-time als babysitter voor de Chamberlains en ze is helemaal dol op haar oppaskindje Briar. Wanneer haar vriendinnen geleidelijk aan een steeds volwassener invulling aan hun leven geven, blijft Emira steken in haar ontwikkeling en daar wil ze verandering in brengen.

Op een avond bellen de Chamberlains Emira. Ze moet Briar even meenemen uit het huis omdat er wat gebeurd is. Ze was net met haar vriendinnen aan het feestvieren en haar kleding was daar op aangepast en niet echt op babysitten. Wanneer een beveiliger in de supermarkt het haar moeilijk maakt en niet gelooft dat zij, als donker gekleurd meisje, op dat tijdstip op een blanke kleuter aan het oppassen is, escaleert de situatie.

Dit voorval is niet de spil van het verhaal, maar vormt er wel een heel belangrijk onderdeel van. Het beschrijft een situatie, die zo uit het leven gegrepen kan zijn, en de reacties van de verschillende partijen. Agitator, slachtoffer en omstanders kiezen hun positie en de auteur laat de lezer zien hoe zoiets heel snel uit de hand kan lopen en wat voor effect dat heeft op iedereen naderhand. 'Such a fun age' gaat niet zozeer over racisme, maar toch spelen de verhoudingen tussen rassen een rol. Kiley Reid pakt het heel subtiel aan en probeert het, naast het ene voorval in de supermarkt, tussen de regels door te kennen te geven. Op die manier moet je er als lezer zelf actief naar op zoek gaan en zal iedereen ook iets anders uit dit boek halen.

Kiley Reid slaagt erin om het verhaal klein aan te laten voelen. Het draait om Emira en haar bazin, Alix Chamberlain, en de rest van de personages staat in dienst van hen. 'Such a fun age' leest makkelijk, maar is tegelijkertijd ook erg sfeerrijk. Hoe je die sfeer precies moet benoemen is moeilijk. Afstandelijk is een mogelijke benadering,maar het is meer dan dat. De onzekerheid van Emira, en ook van Alix op haar eigen manier, is duidelijk voelbaar. De personages zijn niet allemaal even goed uitgewerkt en het is voornamelijk Emira die een groei doormaakt. Alix maakt meer een omgekeerde reis en dat is erg intrigerend om mee te maken.

Reid houdt de situaties volledig onder controle, ook wanneer ze het verleden in het verhaal verwerkt en het naarmate het boek vordert steeds duidelijker wordt hoe ontwricht Alix zich eigenlijk gedraagt. Waar je in het begin van 'Such a fun age' nog niet helemaal weet waar het allemaal heen zal leiden, krijgt het tergend langzaam vorm en steven je samen met de personages af op een climax. Alles gaat op het eigen tempo van de auteur en alles blijft binnen bepaalde kaders. Gelukkig is dat niet negatief, maar zorgt het net voor een heel speciaal, cocon-achtig, gevoel.

'Such a fun age' is een mooi debut, en ook al klinkt mooi erg clichématig, het is gewoon de waarheid. Je geniet ervan als lezer én het boek zal voor elke lezer ook een andere ervaring zijn. Waar de ene persoon vooral bezig zal zijn met het racisme, zal de andere meer in de coming-of-age kant van het verhaal duiken. Een sobere en subtiele stijl gecombineerd met een klein verhaal dat grote thema's aanstipt, zorgt in dit geval voor een intrigerende leeservaring. Zonder belerend te zijn schetst Reid een situatie en vormt ze zo de basis waarop je zelf de blokken kan neerzetten zoals je ze wil hebben. Je voelt je niet echt verbonden met Emira en Alix, maar je mag hen als buitenstaander observeren en zelf je mening vormen. Een uniek staaltje literatuur waarna het uitkijken is naar een tweede boek van deze debutant.