Geen Anne Verhelst, toch schitterend verhaal!

Spijt van Lucas Vos is geen verhaal uit de Anne Verhelst-reeks maar een stand-alone van de hand van Lucas Vos.
In dit verhaal worden we geconfronteerd met Lucas, een gedetineerde die tot levenslang veroordeeld is nadat inspecteur Jameson hem uiteindelijk aangehouden heeft voor meerdere moorden. Tijdens het verhaal, een gesprek tussen “massamo ordenaar” Lucas en een journaliste/psychologe, maken we van naderbij kennis met de gedachtenstroom van Lucas, een meervoudig moordenaar die weet dat zijn levenslange opsluiting een feit is. In een laatste gesprek probeert een psychologe/journaliste op vraag van politie-inspecteur Jameson (?) de gevangene Lucas, tot bijkomende bekentenissen te verleiden. Het is wel duidelijk dat Lucas de strategie van het politieteam doorzien heeft en dat hij het gesprek leiden naar zijn wensen weet te keren. Gebruikmakend van de muzikale kennis, ritmisch nagedreund met de handboeien die aan een metalen staaf zijn bevestigd, probeert Lucas het verhaal met zijn interviewer te “bespelen”. Hoe zal dit interview eindigen???
Als fan van de Anne Verhelst verhalen geschreven door de auteur Luc Vos, is dit boek toch wel even een aanpassing. Waar je bij de Anne Verhelst verhalen onmiddellijk meegezogen wordt in de geest en de flow van het verhaal , vraagt dit boek toch iets meer inspanning om het te doorgronden. Dit doet absoluut geen tekort aan de schrijverscapaciteiten van de auteur, maar vraagt van de lezer een andere kijk op het verhaal. De auteur verdeelt dit verhaal niet in verschillende hoofdstukken, je leest steeds door en hebt lange tijd niet door wat er speelt, het lijkt eerder een opsomming van gebeurtenissen, tot het verhaal zich ontwikkeld tot een onverwachte apotheose. Een dikke proficiat aan de auteur voor de opbouw, het realisme en de sfeer die hij doorheen dit relatieve korte verhaal weet te creëren. Vaak heb je bij een kortverhaal (?) het idee dat het verhaal niet af is en er gerust meer ontwikkelingen een bestaansrecht hebben. Bij dit verhaal is dit net niet het geval, meer tekst had het verhaal enkel aan kwaliteit doen inboeten!