rauw, liefde en rouw

De drie duifkes - Hilde Van Mieghem

…dat liefde het enige is wat ruimte en tijd overstijgt…

De tranen op mijn wangen zijn nog net niet opgedroogd en ik ben al een recensie aan het bedenken omdat ik zo weinig mogelijk wil verliezen van de liefde en rauwheid die in dit verhaal zitten.

De roman vertelt het verhaal van drie jonge vrouwen in de jaren ‘20 (van de vorige eeuw) die elkaar onderweg in hun leven hebben ontmoet en vanaf het eerste moment samen voor elkaar zorgen.

Madeleine een boerendochter uit Maria-Aalter weg gehouden van haar jeugdliefde uitgehuwelijkt en ‘verbannen’ naar Antwerpen.
Tine de dochter van Louis Koets die de liefde vond maar die liefde ook vaak moest los laten. Wonend in Beveren maar vaak te vinden in Antwerpen.
Juliet dochter van een cafébazin en op jonge leeftijd gevlucht naar een joods gezin om aan de gruwel van haar thuis te ontsnappen.

Dit is waar ik de duifkes leerde kennen, waar hun verhaal startte. Tussendoor komen we ook terecht op het huwelijksfeest van Madeleine en Duck in 1964. We leren hun families en de bijhorende verhalen gaandeweg kennen.

Het zijn verhalen vol verdriet, verlies, gewelddadige momenten maar zeker ook vol liefde voor hun kinderen en vol liefde voor elkaar.

Hilde Van Mieghem bewijst met deze roman dat ze heel goed verhalen kan vertellen. Het boek leest als een trein, kroop onder mijn huid en liet me enkele keren lezen terwijl ik al lang zou moeten slapen.
Verwacht je echter niet aan een karrenvracht wondermooie perfect opgebouwde zinnen om nog 10 keer opnieuw te lezen.
Persoonlijk miste ik deze niet, het verhaal is sterk genoeg op zichzelf.
Meer nog, ik werd meerdere keren overrompeld door wat een van de drie vrouwen mee maakte.
Hoe dit komt kan aan meerdere zaken liggen.
De tijd waarin dit verhaal zich afspeelt boeit me mateloos.
De aanleiding van WO2 en hoe dit leefde bij de mensen.
De positie van de vrouw en hoe vele vrouwen toch grip probeerden te krijgen op hun leven.
Misschien was het wel de oude eikenboom in Maria-Aalter waar ik misschien ook al onder zat enkele jaren geleden.
Of de enkele etentjes op het Antwerpse Damplein voor ik met vrienden naar een optreden ging.
Of heel misschien de bewondering voor Madeleines talent om prachtige kleedjes te ontwerpen.

Wil je je laten mee voeren in het Vlaanderen van niet zo lang geleden, drie straffe madammen onder je huid laten kruipen. Lees dan maar De drie duifkes.
Ze zullen je niet teleurstellen!

Ik geniet dan nu nog even na van de playlist die aan dit boek gekoppeld is. Heel leuke extra trouwens!