Belgisch surrealisme

Het verhaal begint met Pierre Nothomb die voor een vuurpeloton staat in Congo.
Als lezer weet je dan nog niet hoe hij daar is geraakt.
Een grote tijdssprong later, leren we Pierre beter kennen. Je leest hoe hij opgroeit bij zijn welgestelde familie in Brussel en zijn vakanties doorbrengt bij zijn minder welgestelde familie diep in de Belgische ardennen.

Ik hou erg van de boeken van Amélie Nothomb. Ze zijn steeds gevat, inventief en met momenten bijzonder grappig. Ik vind er telkens ook een portie surrealisme in terug.
Je krijgt nooit te veel of te weinig details wat er voor zorgt dat dit verhaal leest als een trein en nooit gaat vervelen.
Mooie uitgewerkte personages die voor fijne maar heel verschillende familierelaties zorgen.
Het voorzichtig aanraken van de Belgische geschiedenis geeft ook een extra dimensie aan het verhaal.

Je voelt als lezer heel erg dat dit verhaal vertellen heel bijzonder was voor de auteur.
Bijzonder wel, een dochter die haar papa’s levensverhaal neer schrijft.