Lezersrecensie
verhaal vol gevoel
Frieda Tendelo leert tijdens een ijskoude dag in 1963, op een rivier in Nederland Otto kennen. Het ijs onder hun voeten smelt bijna van alle vonken die van hen af spatten.
De ontmoeting houdt beiden stevig vast, maar Otto is gehuwd.
Toch beleven ze een onstuimige liefde, maar die kent na een tijdje een noodlottig einde…
Als Frieda als 81-jarige er alleen komt voor te staan komen de weg gestopte herinneringen van vroeger steeds vaker naar boven. Na al die tijd gaat ze op zoek naar wat ze toen verloren is.
Met een taal en een woordenspel die me in het verhaal deden duiken, met een verhaal die me de liefde, de twijfel, het verdriet in elke vezel raakten deel ik met plezier 4 sterren uit!
We begonnen in het RVT waar je onmiddellijk voelde dat er zo veel research in het boek is gekropen. Waar je gewoon weet, de auteur wou het echt goed doen. En die opgedane kennis voelde je het heel boek door. Nu ik dit zo typ klinkt het als een heel sec boek maar dat is het zeker niet. Alles is zo subtiel gedaan, gevoel en voelen overheersen in dit boek. Wat zorgt voor een erg fijn evenwicht.
De omschrijvingen van de personages en hun karakters, hun relaties onderling zijn zo helder dat je alles zo mooi voor je ziet, dat je met elk van hen mee leeft het hele verhaal door.
De beleving werd ook versterkt door de opbouw van het verhaal. Je leert eerst mevrouw Tendelo als bejaarde dame kennen, gaandeweg ontrafelt haar hele leven zich en ga je tot de kern van het verhaal. De opbouw wordt voorzichtig intenser maar zonder dat er een moment van verveling komt in de hele dynamiek. En toch bracht dit verhaal voor mij persoonlijk ook een soort onverklaarbare rust met zich mee.
Ik ga nog niet te veel verklappen over het noodlottig einde van de affaire tussen Frieda en Otto maar ik vond het thema erg goed gekozen. Iets wat zo veel mensen verdriet bezorgde en nu uit de taboesfeer wordt gehaald verdiend altijd applaus!
De ontmoeting houdt beiden stevig vast, maar Otto is gehuwd.
Toch beleven ze een onstuimige liefde, maar die kent na een tijdje een noodlottig einde…
Als Frieda als 81-jarige er alleen komt voor te staan komen de weg gestopte herinneringen van vroeger steeds vaker naar boven. Na al die tijd gaat ze op zoek naar wat ze toen verloren is.
Met een taal en een woordenspel die me in het verhaal deden duiken, met een verhaal die me de liefde, de twijfel, het verdriet in elke vezel raakten deel ik met plezier 4 sterren uit!
We begonnen in het RVT waar je onmiddellijk voelde dat er zo veel research in het boek is gekropen. Waar je gewoon weet, de auteur wou het echt goed doen. En die opgedane kennis voelde je het heel boek door. Nu ik dit zo typ klinkt het als een heel sec boek maar dat is het zeker niet. Alles is zo subtiel gedaan, gevoel en voelen overheersen in dit boek. Wat zorgt voor een erg fijn evenwicht.
De omschrijvingen van de personages en hun karakters, hun relaties onderling zijn zo helder dat je alles zo mooi voor je ziet, dat je met elk van hen mee leeft het hele verhaal door.
De beleving werd ook versterkt door de opbouw van het verhaal. Je leert eerst mevrouw Tendelo als bejaarde dame kennen, gaandeweg ontrafelt haar hele leven zich en ga je tot de kern van het verhaal. De opbouw wordt voorzichtig intenser maar zonder dat er een moment van verveling komt in de hele dynamiek. En toch bracht dit verhaal voor mij persoonlijk ook een soort onverklaarbare rust met zich mee.
Ik ga nog niet te veel verklappen over het noodlottig einde van de affaire tussen Frieda en Otto maar ik vond het thema erg goed gekozen. Iets wat zo veel mensen verdriet bezorgde en nu uit de taboesfeer wordt gehaald verdiend altijd applaus!
3
Reageer op deze recensie
