Gure, duistere thriller

Konrað is al enkele jaren gepensioneerd politieagent. Zijn aandacht wordt getrokken wanneer het lichaam gevonden wordt van een man die ooit betrokken was bij het onderzoek naar de verdwijning van een van zijn vrienden. Kort na die zaak emigreerde deze man naar Noorwegen. Konrað duikt in de zaak en komt al snel veel meer op het spoor dan hem lief is.

Arnaldur Indriðason begint het verhaal met een paar taalverschillen tussen het IJslands en het Nederlands. Hij geeft beknopt uitleg over de aanspreekvormen en de uitspraak van enkele letters die in het Nederlands niet voorkomen. Dit is een interessant extraatje dat ertoe bijdraagt het verhaal en de context beter te begrijpen. De Nederlandse vertaling is van de hand van Adriaan Faber.

Hoewel het boek wordt gepresenteerd als een verhaal dat perfect losstaand te lezen is, blijkt tijdens het lezen al snel dat voorkennis van eerdere delen uit de reeks toch een grote meerwaarde is. Bepaalde verwijzingen naar gebeurtenissen, locaties en relaties tussen personages blijven vrij vaag zonder de context uit de voorgaande boeken. Indriðason neemt niet uitgebreid de tijd om te herhalen wat er in het verleden al gebeurde en lijkt er vanuit te gaan dat je zijn voorgaande boeken gelezen hebt. Hierdoor mis je als nieuwe lezer soms de diepgang die waarschijnlijk wel aanwezig is voor wie de hele reeks kent. Het verhaal is op zich wel te begrijpen, maar het is een hele opgave om je bij de start door alle namen van personages en plaatsen te worstelen.

Met het koude, gure IJsland als decor weet Indriðason vanaf de eerste pagina de ideale sfeer voor een thriller neer te zetten. De openingsscène, die zich ‘s nachts afspeelt aan een verlaten haven, roept meteen beelden op van een spannende Scandinavische misdaadserie: duister, mysterieus en intrigerend. Indriðason slaagt erin om die sfeer het hele verhaal vast te houden. Door de vele opeenvolgende gebeurtenissen is er voortdurend spanning aanwezig in het verhaal. Dit zorgt voor een snel leestempo. Anderzijds is het door die vele acties belangrijk om als lezer geconcentreerd en alert te blijven.

Konráð is een personage met meerdere lagen, en Indriðason neemt ruim de tijd om die gelaagdheid zorgvuldig te ontvouwen. Naarmate het verhaal vordert, krijg je steeds meer inzicht in zijn gedachtenwereld, zijn verleden en de motieven die hem drijven. Wat hem zo een interessant hoofdpersonage maakt, is de combinatie van professionele ervaring als politieagent met zijn persoonlijke verleden waar je steeds meer over te weten komt.
Ook de nevenpersonages heeft Indriðason met zorg uitgewerkt. Leó, Konráðs vroegere politiepartner, is een mysterieuze tegenspeler in het verhaal. Hij is een man die geheimen met zich meedraagt. Via flashbacks krijg je als lezer langzaam zicht op hun gezamenlijke verleden.

Lange schaduwen is een spannende Scandinavische thriller waarin Arnaldur Indriðason met zijn vlotte pen een duistere sfeer creëert en zijn personages sterk neerzet. Het is belangrijk om als lezer alert te blijven zodat je het plot volledig tot je kan laten doordringen. Het is een grote meerwaarde om de eerdere delen in de reeks te lezen alvorens aan dit verhaal te starten.