Lezersrecensie
De keizer van het geschreven woord
Als Hai op het punt staat van een brug te springen in East Gladness, roept Grazina hem naar binnen. Ze overtuigt hem om het leven een nieuwe kans te geven en biedt hem onderdak aan. In ruil daarvoor zorgt Hai, die door Grazina Labas wordt genoemd, voor de demente vrouw. Om rond te komen, neemt hij ook een baan bij de Home Market. De keizer van Gladness schetst hoe de band tussen Hai en Grazina zich ontwikkelt, afgewisseld met terugblikken op Hai’s verleden en ludieke gebeurtenissen in de HomeMarket.
Ocean Vuong is een Vietnamees-Amerikaanse auteur die doorbrak als dichter. Hij debuteerde later als romanschrijver met Op aarde schitteren we even, een brief aan zijn analfabete moeder. Er zijn veel gelijkenissen tussen zijn debuut en dit verhaal. In beide boeken probeert Vuong zijn persoonlijke achtergrond te verwerken. Hai is opnieuw een jongen met Vietnamese roots en met een moeder die in een nagelsalon werkt. Ook blikt hij regelmatig terug naar een vroeger baantje waarbij hij tewerkgesteld was in een tabaksplantage. Dit zijn allemaal aspecten die ook in het leven van Vuong terug te vinden zijn en dit geeft het verhaal een extra gelaagdheid en een hogere geloofwaardigheid.
Dat Vuong een gelauwerd poëet is, is ook in zijn romans te merken. Johannes Jonkers zal zijn werk gehad hebben met het vertalen van dit boek. De schrijfstijl van Vuong is enorm vlot en zijn woorden en zinnen zijn met zo’n zorgvuldigheid gekozen dat ze vaak iets dichterlijk krijgen. Het is het soort boek waarbij je als lezer zin na zin kan opslaan om later over na te denken of ergens te citeren. Dit zorgt voor een aangename leeservaring waarbij zowel de inhoud als de vorm van het verhaal indruk maken.
‘Wanneer verandert kinderlijk verdriet eigenlijk in volwassen verdriet? Wordt de tsunami groter naarmate de gestalte groeit?’
De keizer van Gladness kent een fragmentarische opbouw. Vuong heeft het boek opgedeeld in de vier seizoenen, soms is de link hiernaar duidelijk, op andere momenten is het wat zoeken. Deze vier grote hoofdstukken zijn opgedeeld in kortere deeltjes van een tiental pagina’s. Hierin wordt het verleden van Hai en zijn tocht naar de brug, verweven met het heden waarin hij Grazina helpt met haar dementie en de bijhorende vage momenten waarin ze teruggaat naar de oorlogsjaren in Litouwen. Dit wordt afgewisseld met fragmenten uit de HomeMarket waar Hai, samen met zijn neef Sony, werkt. Dit zijn vaak luchtigere momenten die zorgen voor wat ademruimte bij de lezer. Vuong beschrijft deze scènes zo gedetailleerd dat je alles en iedereen voor je kan zien. Zo is er bijvoorbeeld een hele passage over de geuren van de collega’s van Hai. Je leert als lezer alle personages in het boek uitvoerig kennen en dat zorgt ervoor dat je een band krijgt met deze fictieve mensen.
De keizer van Gladness is een gelaagd en ontroerend verhaal over verlies, migratie, verbondenheid en hoop. Vuong weet met zijn poëtische stijl en gedetailleerde beschrijvingen een wereld te schetsen die tegelijk rauw en teder aanvoelt. De fragmentarische opbouw vraagt soms wat inspanning van de lezer, maar in ruil hiervoor krijg je een knap en sterk verhaal. Het is een boek dat blijft nazinderen, niet alleen door de thematiek, maar vooral door de zorg en schoonheid waarmee het is geschreven.
Ocean Vuong is een Vietnamees-Amerikaanse auteur die doorbrak als dichter. Hij debuteerde later als romanschrijver met Op aarde schitteren we even, een brief aan zijn analfabete moeder. Er zijn veel gelijkenissen tussen zijn debuut en dit verhaal. In beide boeken probeert Vuong zijn persoonlijke achtergrond te verwerken. Hai is opnieuw een jongen met Vietnamese roots en met een moeder die in een nagelsalon werkt. Ook blikt hij regelmatig terug naar een vroeger baantje waarbij hij tewerkgesteld was in een tabaksplantage. Dit zijn allemaal aspecten die ook in het leven van Vuong terug te vinden zijn en dit geeft het verhaal een extra gelaagdheid en een hogere geloofwaardigheid.
Dat Vuong een gelauwerd poëet is, is ook in zijn romans te merken. Johannes Jonkers zal zijn werk gehad hebben met het vertalen van dit boek. De schrijfstijl van Vuong is enorm vlot en zijn woorden en zinnen zijn met zo’n zorgvuldigheid gekozen dat ze vaak iets dichterlijk krijgen. Het is het soort boek waarbij je als lezer zin na zin kan opslaan om later over na te denken of ergens te citeren. Dit zorgt voor een aangename leeservaring waarbij zowel de inhoud als de vorm van het verhaal indruk maken.
‘Wanneer verandert kinderlijk verdriet eigenlijk in volwassen verdriet? Wordt de tsunami groter naarmate de gestalte groeit?’
De keizer van Gladness kent een fragmentarische opbouw. Vuong heeft het boek opgedeeld in de vier seizoenen, soms is de link hiernaar duidelijk, op andere momenten is het wat zoeken. Deze vier grote hoofdstukken zijn opgedeeld in kortere deeltjes van een tiental pagina’s. Hierin wordt het verleden van Hai en zijn tocht naar de brug, verweven met het heden waarin hij Grazina helpt met haar dementie en de bijhorende vage momenten waarin ze teruggaat naar de oorlogsjaren in Litouwen. Dit wordt afgewisseld met fragmenten uit de HomeMarket waar Hai, samen met zijn neef Sony, werkt. Dit zijn vaak luchtigere momenten die zorgen voor wat ademruimte bij de lezer. Vuong beschrijft deze scènes zo gedetailleerd dat je alles en iedereen voor je kan zien. Zo is er bijvoorbeeld een hele passage over de geuren van de collega’s van Hai. Je leert als lezer alle personages in het boek uitvoerig kennen en dat zorgt ervoor dat je een band krijgt met deze fictieve mensen.
De keizer van Gladness is een gelaagd en ontroerend verhaal over verlies, migratie, verbondenheid en hoop. Vuong weet met zijn poëtische stijl en gedetailleerde beschrijvingen een wereld te schetsen die tegelijk rauw en teder aanvoelt. De fragmentarische opbouw vraagt soms wat inspanning van de lezer, maar in ruil hiervoor krijg je een knap en sterk verhaal. Het is een boek dat blijft nazinderen, niet alleen door de thematiek, maar vooral door de zorg en schoonheid waarmee het is geschreven.
1
Reageer op deze recensie
