Verstoppertje spelen zal nooit meer hetzelfde zijn

We moesten er even op wachten, maar na zeven jaar is Søren Sveistrup terug met een nieuwe thriller, vertaald door Corry van Bree. Naia Thulin en Mark Hess maken opnieuw hun opwachting, na hun indrukwekkende optreden in Oktober. Ze zijn intussen ieder hun eigen weg gegaan, maar wanneer een gescheiden vrouw dood wordt teruggevonden en blijkt dat ze al langere tijd gestalkt werd, belanden ze toch weer in hetzelfde onderzoeksteam. Al snel wordt duidelijk dat deze vrouw niet het enige slachtoffer is: ook anderen worden op identieke wijze lastig gevallen, telkens met een gepersonaliseerde variatie op een kinderrijmpje uit het spelletje verstoppertje. Ik tel tot één en ik tel tot twee, nu heb je al de korte inhoud mee.

Sveistrup hanteert een sterk beeldende schrijfstijl: het verhaal leest als een film, waarbij elk detail zorgvuldig wordt uitgelicht. Je ziet de scènes bijna voor je, zo visueel en precies is zijn verteltoon. Ook de personages en hun gedachten zijn zorgvuldig uitgeschreven. Toch vertraagt dat nergens het tempo. Integendeel, de constante stroom van gebeurtenissen houdt je als lezer scherp en betrokken. Koekoeksjong leent zich, net als Oktober, uitstekend voor een televisiereeks. Ik tel tot drie en ik tel tot vier, we kunnen misschien al dromen van toekomstig filmplezier?

De spanning in Koekoeksjong werkt op meerdere niveaus. Enerzijds is er de onderhuidse spanning tussen Thulin en Hess, die na hun breuk gedwongen worden opnieuw samen te werken. Dit zorgt voor frictie en ongemakkelijke situaties, het voegt een extra laagje toe aan het verhaal. Anderzijds is er uiteraard de spanning die voortkomt uit de reeks misdaden: elke moord brengt nieuwe dreiging met zich mee. Toch kent het verhaal halverwege een klein dipje. Zodra als lezer het patroon van de moorden doorzichtig wordt, telkens volgens dezelfde methode en met gelijkaardige beschrijvingen, verdwijnt een deel van de spanning. Die herhaling zorgt even voor een gevoel van stilstand. Gelukkig herpakt Sveistrup zich richting het slot: de spanning kruipt opnieuw onder de huid en bouwt stilaan op tot een verrassende ontknoping. Ik tel tot vijf en ik tel tot zes, de spanning in het verhaal houdt je als lezer bij de les.

Een van Sveistrups grootste troeven is de geloofwaardigheid waarmee hij zijn personages en situaties tot leven wekt. Ondanks zijn beeldende, soms gedetailleerde schrijfstijl voelen de personages nergens gekunsteld aan: het zijn mensen van vlees en bloed, met herkenbare twijfels, emoties en reacties. Je kunt je makkelijk voorstellen dat je hen op straat zou tegenkomen. Ook de gebeurtenissen, hoe verontrustend en dreigend soms ook, blijven realistisch weergegeven. Bovendien overstijgt Koekoeksjong het klassieke thrillergenre. Sveistrup verweeft op subtiele wijze diepere thema’s in het verhaal. Zo speelt rouwverwerking een belangrijke rol, maar ook verlies, eenzaamheid en morele twijfel komen voor. Dat geeft de thriller extra gelaagdheid en maakt hem niet alleen spannend, maar ook menselijk. Ik tel tot zeven en ik tel tot acht, een thriller realistisch schrijven is een grote kracht.

Søren Sveistrup levert met Koekoeksjong een sterke opvolger af van Oktober. De personages en situaties worden filmisch beschreven en komen geloofwaardig over. Sveistrup weet de terugval in de spanning in het midden van het verhaal weer recht te trekken met een sterk plot. Na het lezen van dit verhaal, speel ik nooit meer verstoppertje.