Mooi en eerlijk boek over verlies

Een recensie schrijven over een persoonlijk boek wat over rouwverwerking gaat vind ik niet makkelijk moet ik zeggen.
Het boek is opgedeeld in drie delen, het eerste deel, veruit het dikste deel, zijn de dagboekbijdragen die Finy in haar schriften schreef vanaf het overlijden van haar zus tot een jaar later. Zoals ze ergens schrijft telt de rouw vier seizoenen, een jaar dus, en dat is dit eerste deel dus ook. De dan bijna 25-jarige Finy heeft haar gedachten destijds goed op papier weten te zetten, de verwerking van het verlies van haar zus die het dichtst op haar zat beleef je samen met haar in haar prettig geschreven dagboekbijdragen. Ik denk anderen die, of op jonge leeftijd maar ook op iets oudere leeftijd, een zus of broer verliezen hier echt veel steun aan kunnen hebben. Je mag schreeuwen, huilen en verdriet hebben want het helpt je alleen maar verder, dat is wel duidelijk.

Het tweede deel beslaat de jaren 1995 tot en met 1999 waarin Finy ook haar oudste zus verliest. De beleving dat dit verlies is anders, natuurlijk omdat er al de ervaring is van het eerdere verlies maar ook omdat deze zus al vele jaren getrouwd was en een volledig eigen leven met haar man en twee zoontjes had. Het verlies van de zus voelt in mijn beleving hierdoor anders, ik proef dat er een groot verschil is tussen de twee ervaringen. Dit deel is niet in dagboekvorm geschreven en daar moest ik echt even aan wennen, het was voor mij of ik ineens een ander boek aan het lezen was van dezelfde auteur.

Het derde deel beslaat in drie hoofdstukken de periode van 2001 tot en met 2021, natuurlijk is het voor de lezer fijn om te weten hoe het nu met Finy gaat maar dit hadden ook blogs kunnen zijn die de lezer op haar website had kunnen lezen. Wat wel een mooie toevoeging in dat derde deel is voor mensen die dit nodig hebben zijn de beschreven yoga en ademhalingsoefeningen.

Ik ken Finy persoonlijk, niet heel goed maar we maakten wel eens een praatje op school of op het schoolplein. Haar jongste zat bij mijn kind op de basisschool in groep 7 en 8 en ook gingen ze gezamenlijk naar het voortgezet onderwijs in Amstelveen. Omdat ik ook met Finy bevriend ben op Facebook had ik wel eens wat foto’s van een reis in 2015 gezien, nu ik over die reis las in het boek snapte ik waar deze reis overging en tijdens het lezen kon ik de beelden oproepen.

Ik vind het knap hoe Finy als destijds bijna 25-jarige haar gevoelens op papier heeft gezet, deze hebben heel lang liggen rusten in een kast en hebben nu dan toch eindelijk het daglicht gezien in een heel prettig geschreven boek. Ik hoop dat mensen die hetzelfde hebben meegemaakt er troost en herkenning in kunnen vinden.

Ik beoordeel de boeken via de CAWPILE-methode: Characters (Karakters) | Atmosphere (Setting) | Writing style (Schrijfstijl) | Plot (Plot) | Intrigue (Boeiend) | Logic (Geloofwaardig)| Enjoyment (Leesplezier).
C = 9 | A = 8 | W = 9 | P = nvt | I = 8 | L = 9 | E = 8 | Score 8.50 = 4 sterren