Interessant stukje van WO2 blootgelegd.

In het boek volgen we Irène die de opdracht heeft om de duizenden voorwerpen uit de kampen van de tweede wereldoorlog terug te geven aan de eigenaren of hun nabestaanden. Eerlijk gezegd wist ik niet dat deze voorwerpen er waren, ik dacht altijd dat deze spullen omgesmolten waren en op die manier bij de nazi’s in het bezit waren gekomen. Nu blijkt dat dit laatste enkel met de spullen van de joden gebeurde, maar er zaten nog zoveel meer mensen in de kampen. Irène en haar collega’s hebben toegang tot de volledige digitale archieven van de International Tracing Service. De huidige naam van deze dienst is overigens de Arolsen Archives.

Omdat Irène aan diverse zaken tegelijk werkt raakte ik soms even het spoor bijster want kwam die persoon nu uit Griekenland of was dit toch een andere persoon? Overigens vertrokken ook daadwerkelijk overlevenden uit Duitsland, of het land waar ze opgevangen waren, op zoek naar hun familieleden of familie, of als men al wist dat die er niet meer waren, op zoek naar een nieuw leven. Maar het waren niet enkel de overlevenden die vertrokken uit Duitsland en elders een nieuw leven probeerden op te bouwen, ook Nazi’s deden dit en veranderden hun naam om aan hun straf te ontkomen.

De zoektocht van Irène is voor sommige objecten niet makkelijk en ze heeft hulp van andere archief instanties nodig, zoals bijvoorbeeld het internationale rode kruis maar ook het archief van Yad Vashem. Het lukt Irène om verhalen en geschiedenissen van mensen bloot te leggen, tegelijkertijd leer je haar eigen geschiedenis kennen. Ze is een Française woonachtig in Duitsland, heeft een zoon die studeert en die een goede vriend heeft die joods is. De moeder van deze goede vriend is ook een goede vriendin van Irène. Haar Duitse schoonfamilie weet jaren niets van haar werk aangezien er niet over gesproken mocht worden, dat verbod was pas sinds de laatste jaren opgeheven.

De zoektocht van Irène vind ik goed beschreven, de personen zelf zijn fictie maar de fictieve plots en personages zijn dus op historische werkelijkheid gebaseerd en dit heeft ze naar mijn idee zeer goed gedaan.

Dit boek heeft weer een stukje van WO2 blootgelegd waar ik niet veel tot niets van wist.