Actiethriller met gevoelige en scherpe thema’s

Woedend is hij! Woedend op de predikant, die aan het graf van zijn zoon maar bleef doorgaan over de doodzonde. En nog bozer is Ike op zichzelf, want hij heeft zijn zoon Isiah en schoonzoon Derek nooit geaccepteerd zoals ze zijn. Twee homoseksuele mannen met een dochtertje van drie dat vanaf nu bij Ike en zijn vrouw Mya woont. Ike probeert zijn leven na de begrafenis weer op te pakken, maar heeft niet gerekend op de komst van Dereks vader. Buddy Lee wil maar een ding, en dat is wraak op de moordenaar van Derek en Isiah. Kan hij Ike overtuigen mee te doen?

S.A. Cosby stond vorig jaar in de schijnwerpers met Een laatste uitweg, de eerste thriller van zijn hand die naar het Nederlands werd vertaald. Dit jaar volgde Vlijmscherpe tranen, opnieuw een boek waarin hij raciale en discriminerende thema’s niet schuwt. Cosby, opgegroeid in Virginia, spreekt uit ervaring en kiest bewust voor het zuiden van Amerika als setting. Het is een plek waar hij zich thuis voelt, die hem helpt zijn eigen verleden beter te begrijpen en waarvan hij de lezer deelgenoot wil maken. Henk Moerdijk kreeg de opdracht Cosby’s jongste werk te vertalen.

Het kost de auteur weinig pagina’s om de situatie en de hoofdpersonages te schetsen in dit boek. Zonder poespas en zonder zich voor iets of iemand te verontschuldigen zet hij een zwarte en blanke man naast en tegenover elkaar. Meteen is duidelijk dat racisme, discriminatie en vooroordelen hand in hand gaan met rouw en liefde. En als thrillerauteur vergeet hij de lezer niet een portie wraak, actie en spanning voor te schotelen, alles overgoten met een sausje zuidelijke humor.

Ike Randolph heeft de recidivecijfers gelogenstraft sinds hij vijftien jaar geleden Coldwater State Penitentiary achter zich liet. Zijn altijd aanwezige woede ventileert hij op een boksbal, want hij wil nooit meer terug de gevangenis in. In eerste instantie moet Ike dan ook niets weten van de wraakactie van Buddy Lee Jenkins, een ex-gedetineerde en alcoholist, tot een aantal bikers in zijn zaak opduikt om 'nikker Ike' een lesje te leren. Dan realiseert hij zich dat er geen weg meer terug is.

'Er was maar één weg, een lang pad dat even donker was als je eerste nacht in de hel en helemaal geplaveid met slechte bedoelingen.'

Vanaf dat moment volgen de acties elkaar in een razend tempo op. De twee mannen hanteren daarbij onconventionele ondervragingstechnieken om de moordenaar te vinden. Ze zijn echter niet de enigen die op zoek zijn naar een persoon. Antagonist Grayson, chapter van motorclub Rare Breed, zoekt in opdracht een meisje dat als laatste contact heeft gehad met Isiah en Derek en over belangrijke informatie beschikt. Confrontaties zijn niet te vermijden en de inzet van de strijd wordt steeds persoonlijker. Cosby weet daardoor de spanning gedurende het hele verhaal tot aan de ontknoping hoog te houden, waaraan de diverse plotwendingen zeker debet zijn. De lezer krijgt nauwelijks rust, want Ike en Buddy Lee zijn onvermoeibaar. Dat laatste is meteen het enige kritiekpunt van het boek. Een man als Buddy Lee met zijn ongetrainde en in verval geraakte lichaam heeft wel erg weinig tijd nodig om opnieuw in actie te komen. Je vergeeft het de auteur gemakkelijk doordat hij regelmatig een lach bij de lezer teweeg brengt. Bijvoorbeeld als ze tijdens hun onderzoek in een homobar belanden en Ike met een paar mannen in gesprek gaat en hij zich realiseert dat ze er niet als homo’s uitzien. Het zet hem aan het denken.

'Hoe ziet een homo er dan uit? Dacht hij soms dat ze een tatoeage op hun voorhoofd hadden die hun seksuele voorkeur aangaf?'

Naast homoseksualiteit worden een aantal andere thema’s door de auteur prachtig weergegeven in de dialogen tussen Ike en Buddy Lee. Ze leren niet alleen elkaars achtergronden kennen en begrijpen, ze houden elkaar ook een spiegel voor, waarop de nodige innerlijke conflicten volgen. Waar ze elkaar in het begin van het boek tolereren, is er aan het eind een bijzondere vriendschap ontstaan.

Vlijmscherpe tranen kan met recht een actiethriller met inhoud worden genoemd doordat Cosby gevoelige thema’s zonder opsmuk bespreekbaar maakt in een setting waar dat niet vanzelfsprekend is.