Bijzonder fascinerende calvarietocht

De Franse auteur en scenarioschrijver Pierre Lemaitre (1951) en Liesbeth van Nes (als de vertaler) hebben het – eindelijk – klaar: het vervolg van de succesvolle literaire roman Tot ziens daarboven. De kleuren van de brand is het tweede deel van een trilogie, waarin de familie Péricourt een glansrol vertolkt. Lemaitre geeft een stuk geschiedenis weer van Frankrijk tijdens de eerste helft van de twintigste eeuw. Dit tweede boek kan moeiteloos als een losstaande roman worden gelezen.

1927. De Parijse beau monde woont de begrafenis bij van de immens populaire topbankier Marcel Péricourt. Zelfs de Franse president is van de partij. Vooraleer de teraardebestelling van start gaat, vindt een verschrikkelijk drama plaats. Alweer een zware beproeving voor Madeleine Péricourt, dochter en belangrijkste erfgenaam van de overleden zakenman. Zij moet voortaan het vermogen van de familie veilig stellen. Een erg ondankbare opdracht; op zakelijk gebied weet zij van toeten noch blazen. Hebberigheid, jaloezie en omkoperij vieren hoogtij in het interbellum.

“De kist en de lijkwagen stonden niet meer in het middelpunt van de belangstelling. Alle blikken waren op de gevel van het gebouw gericht. Er ging een gesmoorde kreet op.”

Als een meester in het neerzetten van intelligente thrillers, zo weet Lemaitre ook de roman te beginnen met een spannend tafereel. Wat volgt is een grandioos historisch epos vol diepgang, gebeurtenissen en verwikkelingen. Knap hoe hij de situatie en het leven in het Frankrijk van toen uittekent; hoe hij met argusogen Duitsland en Hitler in het vizier krijgt. De schrijver hanteert een kraakheldere stijl en filmische taal, waarbij hij nu eens vermakelijk, dan weer pakkend of buitensporig voor de dag komt. Tevens strooit hij graag met metaforen. Af en toe lijkt het wel of Lemaitre ietwat ongeduldig wordt, dat hij neigt naar hectiek. Zich herpakken doet hij evenwel heel snel.

“Gustave hervatte zijn werk bij de bank, maar was bezield door ingehouden woede. In plaats van pragmatisch, realistisch te zijn, had Madeleine zich op een onlogische, idealistische, om niet te zeggen sentimentele wijze gedragen.”

Zijn belangrijkste karakters – het zijn er heel wat - werkt hij in ruime mate uit. Vooral de zwaarbeproefde Madeleine zet hij subliem neer. Geestdriftig volgt de lezer deze krachtige dame op de voet. Zij gaat op zoek naar revanche, terwijl zij vurig vecht om overeind te blijven. Ook het tijdbeeld krijgt de nodige aandacht; waarheidsgetrouw beschrijft de auteur deze turbulente periode. Hoeft het nog gezegd dat hij zich vooraf grondig heeft gedocumenteerd? Hierdoor is de economische crisis van 1929 tot 1933 opmerkelijk voelbaar. Het verhelderende nawoord is zeker het lezen waard.

De kleuren van de brand is nog eens een uitstekend voorbeeld van de onbegrensde fantasie van deze bekroonde Franse schrijver. Een bijzonder fascinerende calvarietocht.