Wie en waarom zijn de dominante componenten

De Vlaamse Petra Spark - uit Vilvoorde - heeft met De patiënt haar vijfde thriller geschreven. Het is wederom een losstaand verhaal, waarin een personage uit haar vorige boek deze keer een prominente en intrigerende rol speelt.

Peggy Vermoes is een gewezen commissaris die ook in Astarte voorkomt. Vandaag de dag zit de vrouw opgescheept met de vreselijke spierziekte ALS. Ze verplaatst zich in een hoogtechnologische rolstoel, voorzien van een wangsensor. Spreken kan ze nog uitsluitend via een computerstem. Vincent Roels is haar persoonlijke verpleger die dag en nacht voor haar klaarstaat. Hij is een goede vriend van haar zoon Erik; een succesrijke rockartiest. Vincent heeft heel wat op zijn kerfstok en dat weet Peggy. Slim als ze is, kan ze hem met dit gegeven uit zijn verleden chanteren. Vincent belandt in een levensbedreigende situatie. Smaakt wraak altijd zoet?

‘Zijn hart klopte in zijn keel en hij vroeg zich af wie of wat hij binnen zou aantreffen. Ga weg en kom nooit meer terug, ging het plots door hem heen. Bijna had hij die raad opgevolgd, maar iets hield hem tegen. Tegen beter weten in ging hij naar binnen.’

Het misdaadverhaal voltrekt zich voornamelijk in de Zennestad Vilvoorde; de thuisbasis van de auteur. Het is voor haar aldus een koud kunstje om alle locaties precies weer te geven. Niet alleen de settings kleurt ze keurig in, ook de voornaamste karakters diept ze mooi uit. De lezer ontdekt stap voor stap wat zich in het brein van Vincent afspeelt. De schrijver ontleedt hem van kop tot teen; het leven van de ietwat asociale man loopt niet over van puur geluk. Peggy leer je op een andere manier beter kennen. Ondanks haar beperkingen, aarzelt ze niet om haar zin voor zelfironie en humor te uiten. Een opvallende figuur is de zwerver die zichzelf voorstelt als Jezus. Hij is zelfs geen fictief persoon; Spark heeft de excentrieke man, verkleed als de goede Sint, tijdens haar jeugdjaren meermaals opgemerkt.

‘Misschien werd het tijd dat hij zijn lot in eigen handen nam en dat hij een eind maakte aan het overbodige lijden van hemzelf en diegenen die hij liefhad.’

Met haar ultrascherpe, doch toegankelijke pen, zet Spark opnieuw een sterke thriller neer.
Ze maakt handig gebruik van vlotte dialogen; dat biedt enige verademing voor het lezershoofd. De vragen ‘wie en waarom’ zijn de dominante componenten; hierdoor krijgt het verhaal eveneens een stevige dosis psychologische spanning geïnjecteerd. De patiënt bestaat uit een solide constructie, voorzien van een aantal verrassende wendingen. Vooral in het laatste kwart kan het niet snel genoeg gaan; je moet argwanend blijven doorlezen tot en met hoofdstuk vijfenvijftig. Uiteindelijk gaat het stof liggen. Om vervolgens een keer diep te zuchten en tot rust te komen.