Obscuur, psychologisch getint misdaadverhaal

Kelly Howlett is huisarts; samen met haar dochter Lauren woont ze op het geïsoleerde Schotse eiland Jura. Ginds komt Kelly helemaal tot rust; het is een plek waar niemand iets weet over haar turbulente verleden in Londen. Tot een onthutsende videomelding de sereniteit helemaal overhoopgooit. Een gijzelnemer heeft Lauren in zijn macht en levert een lugubere boodschap af. De dokter moet een van haar patiënten om het leven brengen. Hiervoor krijgt ze slechts drie dagen de tijd. Tevens mag ze niemand hiervan op de hoogte brengen en Kelly mag zich niet laten betrappen. Als ze zich niet aan deze opgelegde regels houdt, zal Lauren het niet overleven. Ze is gewaarschuwd.

De Britse J.M. (Jason) Dalgliesh schrijft bestsellers, voornamelijk ‘crime noir’ thrillers. Help me is evenzeer een obscuur, psychologisch getint misdaadverhaal. Kelly Howlett is het hoofdpersonage en tevens de ik-verteller. Als lezer kruip je vlotweg onder haar huid en je denkt met haar mee. De vrouw staat voor een hartverscheurende opdracht; of ontdekt ze een andere uitwijkmogelijkheid? Het mysterieuze verhaal roept een groot aantal vragen op. Wie is de persoon die Lauren gevangenhoudt? Wat is de drijfveer? Is het een wraakactie? Wie is een potentieel slachtoffer van Kelly? Stel dat ze slaagt in haar opzet; ziet ze Lauren daaropvolgend levend terug? Komt de dokter er heelhuids vanaf?

‘Ik klop op de deur en wacht. Ik ben nerveus. Ik kan niet geloven dat ik hier ben en wat ik van plan ben. Ik kijk nog even naar mijn auto en denk erover na om weg te rennen.’

Dalgliesh spaart zijn vele personages niet; hij gaat zelfs heel ver om de lezer gekluisterd te houden aan het boek. Qua spanning, tempo en onverwachte wendingen zit het helemaal goed. De auteur werkt een fascinerend enigma uit, gebaseerd op een solide plotconstructie. De emoties laaien af en toe erg hoog op. Dit is zeker het geval bij Kelly, die het onmogelijke wil doen om haar geliefde dochter terug te kunnen omarmen en beschermen. Mondjesmaat onthult de schrijver zijn geheimen. Met een glimlach probeert hij je de verkeerde kant op te sturen. Wellicht zullen doorgewinterde thrillerlezers de dader evenwel redelijk snel ontmaskeren; wat bijzonder jammer is hier. De epiloog die zich zeven maanden later afspeelt, houdt alsnog een beklemmende wending in.

Help me, vertaald door Rosalyn van Moorselaar, is geschreven in een toegankelijke stijl en taal. De relatief korte hoofdstukken triggeren je om verder te blijven lezen, ondanks steeds weerkerende en zowaar nutteloze herhalingen. Een positief punt is de beperkte omvang van het geheel; dit biedt de mogelijkheid om het boek uit te krijgen in één langgerekte leesbeurt.