Rechttoe rechtaan korte roman met spanning en romantiek

Nederland, de jaren tachtig; de handel in postzegels is een bijzonder lucratieve activiteit. In ‘Postzegelaffaire’, haar tweede boek en tevens eerder korte roman, gooit Titia Muizelaar onmiddellijk de knuppel in het hoenderhok.

“Figuren in zwarte kleding met bivakmutsen over hun hoofden springen behendig op de wal.”

Met een mysterieuze inbraak zet de auteur de spanning direct op scherp.
Vervolgens maakt de lezer kennis met Arnoud van Houten, een welgestelde postzegelhandelaar, alsook met Tim Kelderman. Deze laatste heeft een televisieproductiebedrijf. De beide heren kunnen het snel prima met elkaar vinden.
Vanuit financieel oogpunt heeft Arnoud dan wel zijn schaapjes op het droge, op persoonlijk vlak echter zijn de sterren hem ietwat minder gunstig gestemd. Hij heeft geen liefdesrelatie en voelt zich alleen. Tot op de dag dat modeontwerpster Tanja Benjamin op het toneel verschijnt; in zijn postzegelwinkel, beter gezegd. Cupido slaat drastisch toe, zodat de twee verliefden snel gaan samenwonen in het leuke stekje van Arnoud. De vraag luidt: zal alles op wieltjes blijven lopen?

“Bij de voordeur draait ze zich om en wuift me een handkus toe. Ik wacht tot ze binnen is. Wat een fantastische avond en met een euforisch gevoel rijd ik naar huis.”

‘Postzegelaffaire’ is een roman met spanning en een portie romantiek. De belangrijkste personages lijken aanvankelijk veelbelovend. Jammer wel dat de karakters in het verdere verloop van het boek niet optimaal worden uitgediept.
Je krijgt een leuk verhaal voorgeschoteld, goed voor wat prettige en onderhoudende leesuurtjes.
Als dit haar oorspronkelijke bedoeling is geweest, dan mag je zeker stellen dat Titia Muizelaar duidelijk geslaagd is in haar opzet.
De roman is vooral uitgewerkt met heel wat dialoog, zonder een woord te veel.
De ik-verteller wisselt steeds; telkens komt een van de drie protagonisten de aandacht opeisen.
Volgens de schrijfster liggen enkele werkelijk gebeurde feiten aan de basis van ‘Postzegelaffaire’. Na het lezen blijft deze lezer op zijn nieuwsgierige honger zitten. Wil je immers ook niet zo graag weten over welke gebeurtenissen het precies gaat?

“De drijvende brandkast lijkt op een capsule die vaststaat in een houder op het dek van een lijnschip en wordt met een brandkastwaardige ronde deur afgesloten. Als het schip zinkt, komt de capsule los en drijft naar boven.”

De uitgebreide toelichting is evenwel erg interessant en leerrijk. Het rijke verleden van de postzegel en de filatelie worden mooi in de verf gezet. De Blauwe en de Rode Mauritius, de Penny Black; deze kostbare postzegels komen opnieuw tot leven. Je merkt dat de auteur zich heel nauwgezet heeft gedocumenteerd. Een stevig pluspunt van deze rechttoe rechtaan korte roman.