Lezersrecensie
Geen kattenpis.
Rechercheurs Sanne Philips en Luca Borra houden het heel lang vol met hun schepper Melissa Skaye. In Verzwegen trauma, het zesde deel van de ‘VT-serie’, heeft het intussen gekende Hoornse duo weer meer dan de handen vol. De misdaad moet immers bestreden worden.
Dit is een thriller, waarin nog een oude bekende komt opdraven: paragnost Will de Jager. Meer zelfs, Will die al even een relatie heeft met Sanne, speelt een primordiale rol in een van de verhaallijnen. De dood van zijn vrouw in 2004 - zelfmoord blijkbaar - blijft een vlijmscherp randje nalaten. Waar verleden en heden keihard met elkaar botsen. Tevens krijgt de lezer een zaak van geamputeerde onderbenen voorgeschoteld. Blijft het bij één enkel slachtoffer? Neen, zeker weten. Nog meer van al dat lekkers, als toetje: een moord op een vrouw.
“Aan zijn gezicht te zien, was hij net zo gechoqueerd als Sanne. ‘Een man op bed, dwars door de knie keurig geamputeerd, de stompen verzorgd en zijn benen netjes tegen de muur alsof het een stel laarzen betrof.’”
Skaye zet alweer een erg solide constructie neer en een stevig verhaal. Wat-een-vliegende-start ook. Een lugubere proloog, gevolgd door 57 korte hoofdstukken en een prima geslaagde, afrondende epiloog. Of dit laatste toch maar lekker niet?
Spanning, gruwelijke toestanden en heel wat deining verzekerd. Toch vergeet de auteur haar protagonisten niet; ze diept ze verder uit. Vooral in Verzwegen trauma gaat ze nog een flinke stap verder. Zo werpen de notities uit het dagboek van Will een ander licht op vroeger.
“Kijken naar haar gezicht wilde ik vermijden, maar gek genoeg was dat lang niet zo gehavend als je zou denken. Bloed uit haar mond en een paar schaafwondjes. Het was erg genoeg. Haar ogen waren zelfs nog open. Ik sloot ze.”
Het boek lees en beleef je moeiteloos zonder voorkennis van de vorige vijf delen. Je krijgt voldoende achtergrond mee tijdens het verloop van het verhaal. In haar typisch beeldende, ongekunstelde schrijftaal, zet de schrijfster een knaller van een spannende thriller neer. Vanaf het prille begin pakt ze je bij je nekvel vast; loslaten doet ze halsstarrig niet. Beroering is voor haar geen vreemd woord; dat merk je al snel. Dat Melissa Skaye ook nu weer durft te flirten met de grens van de geloofwaardigheid, is geen nieuw gegeven. Verder alleen maar woorden van lof.
Verzwegen trauma is geen kattenpis.
Dit is een thriller, waarin nog een oude bekende komt opdraven: paragnost Will de Jager. Meer zelfs, Will die al even een relatie heeft met Sanne, speelt een primordiale rol in een van de verhaallijnen. De dood van zijn vrouw in 2004 - zelfmoord blijkbaar - blijft een vlijmscherp randje nalaten. Waar verleden en heden keihard met elkaar botsen. Tevens krijgt de lezer een zaak van geamputeerde onderbenen voorgeschoteld. Blijft het bij één enkel slachtoffer? Neen, zeker weten. Nog meer van al dat lekkers, als toetje: een moord op een vrouw.
“Aan zijn gezicht te zien, was hij net zo gechoqueerd als Sanne. ‘Een man op bed, dwars door de knie keurig geamputeerd, de stompen verzorgd en zijn benen netjes tegen de muur alsof het een stel laarzen betrof.’”
Skaye zet alweer een erg solide constructie neer en een stevig verhaal. Wat-een-vliegende-start ook. Een lugubere proloog, gevolgd door 57 korte hoofdstukken en een prima geslaagde, afrondende epiloog. Of dit laatste toch maar lekker niet?
Spanning, gruwelijke toestanden en heel wat deining verzekerd. Toch vergeet de auteur haar protagonisten niet; ze diept ze verder uit. Vooral in Verzwegen trauma gaat ze nog een flinke stap verder. Zo werpen de notities uit het dagboek van Will een ander licht op vroeger.
“Kijken naar haar gezicht wilde ik vermijden, maar gek genoeg was dat lang niet zo gehavend als je zou denken. Bloed uit haar mond en een paar schaafwondjes. Het was erg genoeg. Haar ogen waren zelfs nog open. Ik sloot ze.”
Het boek lees en beleef je moeiteloos zonder voorkennis van de vorige vijf delen. Je krijgt voldoende achtergrond mee tijdens het verloop van het verhaal. In haar typisch beeldende, ongekunstelde schrijftaal, zet de schrijfster een knaller van een spannende thriller neer. Vanaf het prille begin pakt ze je bij je nekvel vast; loslaten doet ze halsstarrig niet. Beroering is voor haar geen vreemd woord; dat merk je al snel. Dat Melissa Skaye ook nu weer durft te flirten met de grens van de geloofwaardigheid, is geen nieuw gegeven. Verder alleen maar woorden van lof.
Verzwegen trauma is geen kattenpis.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Guy Doms
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
