Lezersrecensie
Wonderschoon portret met origineel plot
Prachtig portret over de introverte Isabel die op een dag de vriendin van haar broer te logeren krijgt, waardoor haar hele leven op zijn kop komt te staan.
Het verhaal speelt voor een groot deel in het naoorlogse Overijssel (1961). Nadat haar moeder is overleden en haar beide broers het huis uit zijn, is Isabel in haar eentje achtergebleven in het grote huis dat op naam staat van hun oom die het vlak na de oorlog heeft gekocht. Alleen de huishoudhulp, een jong meisje van 17, komt dagelijks langs. En dan, op een dag als haar beide broers op bezoek komen, dropt haar oudere broer Louis zijn nieuwe vriendin Eva bij haar in huis. Louis moet een maand voor zaken naar het buitenland en wil dat Eva zolang bij haar blijft logeren. Isabel ziet dit helemaal niet zitten maar ze voelt zich gedwongen omdat het huis eigenlijk aan hem is beloofd. Ze vreest de dag dat hij gaat settelen en het huis als toekomstig eigenaar op zal eisen, waardoor zij misschien op straat komt te staan.
Wat ik zo mooi vind aan het boek, is de ingetogen maar tegelijk ook warme manier waarop de karakters worden beschreven. Ook de conservatieve tijdgeest wordt fraai weergegeven, hoe moeilijk het in die tijd was om bepaalde zaken uit te spreken. Isabel heeft sowieso moeite met het contact met andere mensen. Ze reageert meestal kribbig op vrijwel iedereen en deinst al helemaal terug voor fysiek contact. Zo is er buurman Johan die al langere tijd avances maakt, maar alleen al van het idee hem ooit te moeten kussen wordt ze misselijk. Gaandeweg leren we ook Eva kennen, die veel minder geremd is, en het is prachtig om te zien hoe beide vrouwen op elkaar reageren. Ze worstelen beide met het verleden en met name Eva wordt geplaagd door nachtmerries.
Maar dan verdwijnen er dingen in huis: een lepel, een mes, een schaal. Steeds meer zaken raken op mysterieuze wijze zoek. Uiteindelijk wordt op originele wijze uit de doeken gedaan hoe het verleden een rol speelt bij beide vrouwen.
Dit boek, dat oorspronkelijk in het Engels werd geschreven, werd genomineerd voor de prestigieuze Booker Prize. Volkomen terecht!
Het verhaal speelt voor een groot deel in het naoorlogse Overijssel (1961). Nadat haar moeder is overleden en haar beide broers het huis uit zijn, is Isabel in haar eentje achtergebleven in het grote huis dat op naam staat van hun oom die het vlak na de oorlog heeft gekocht. Alleen de huishoudhulp, een jong meisje van 17, komt dagelijks langs. En dan, op een dag als haar beide broers op bezoek komen, dropt haar oudere broer Louis zijn nieuwe vriendin Eva bij haar in huis. Louis moet een maand voor zaken naar het buitenland en wil dat Eva zolang bij haar blijft logeren. Isabel ziet dit helemaal niet zitten maar ze voelt zich gedwongen omdat het huis eigenlijk aan hem is beloofd. Ze vreest de dag dat hij gaat settelen en het huis als toekomstig eigenaar op zal eisen, waardoor zij misschien op straat komt te staan.
Wat ik zo mooi vind aan het boek, is de ingetogen maar tegelijk ook warme manier waarop de karakters worden beschreven. Ook de conservatieve tijdgeest wordt fraai weergegeven, hoe moeilijk het in die tijd was om bepaalde zaken uit te spreken. Isabel heeft sowieso moeite met het contact met andere mensen. Ze reageert meestal kribbig op vrijwel iedereen en deinst al helemaal terug voor fysiek contact. Zo is er buurman Johan die al langere tijd avances maakt, maar alleen al van het idee hem ooit te moeten kussen wordt ze misselijk. Gaandeweg leren we ook Eva kennen, die veel minder geremd is, en het is prachtig om te zien hoe beide vrouwen op elkaar reageren. Ze worstelen beide met het verleden en met name Eva wordt geplaagd door nachtmerries.
Maar dan verdwijnen er dingen in huis: een lepel, een mes, een schaal. Steeds meer zaken raken op mysterieuze wijze zoek. Uiteindelijk wordt op originele wijze uit de doeken gedaan hoe het verleden een rol speelt bij beide vrouwen.
Dit boek, dat oorspronkelijk in het Engels werd geschreven, werd genomineerd voor de prestigieuze Booker Prize. Volkomen terecht!
1
Reageer op deze recensie
