Stof tot nadenken

Ik las een aantal jaren geleden het boek 'Schimmen' van Dolly Alderton, en deelde het boek voor mezelf na afloop in onder de noemer 'literaire feelgood', omdat de roman beslist feelgood kenmerken heeft, maar door de auteur ook naar een hoger niveau getild wordt. Dit aspect geldt eigenlijk nog veel meer voor 'Good material'.

We zien het verhaal van twee dertigers door de ogen van Andy, nadat zijn vriendin Jen het uitgemaakt heeft. Hij heeft het einde van hun relatie totaal niet aan zien komen en snapt er niets van, ze waren toch zo gelukkig?

Het grootste deel van het boek volgen we de worsteling van Andy met de break-up, waarbij we wel meekrijgen dat zowel hij als Jen door een rouwproces gaan, omdat ze werkelijk van elkaar hielden. En toch heeft zij het uitgemaakt. En die waarom-vraag, dat is de diepere laag in dit boek. De crux krijgt Andy uiteindelijk ook te pakken, middels een prachtige metafoor die ik hier niet ga verklappen.

Tenslotte krijgen we in het laatste gedeelte ook meer duiding vanuit het perspectief van Jen, en begrijpen we uiteindelijk precies waarom ze het uit heeft gemaakt. Dit gedeelte van het boek is naar mijn mening niet zomaar een toevoeging. In dit briljante gedeelte geeft de auteur een fundamenteel inzicht in hoe voor sommige mensen relaties niet de enige weg zijn naar geluk.

Behalve dat dit boek gewoon ook een leuke en een licht humoristische roman is, geeft het dus ook stof tot nadenken. Dolly Alderton is absoluut een aanwinst in dit genre.