Puberaal

Een feelgoodverhaal dat grotendeels bevolkt wordt met allemaal mannen (en vrouwen) van het type ruwe bolster, blanke pit - dat kan natuurlijk hartstikke leuk zijn. Maar na de eerste 100 pagina's puberaal taalgebruik werd dit boek voor mij toch steeds meer een worsteling. Hoewel de auteur hier en daar best wel diepere gedachten erin heeft gestopt en ik ook best wel sympathie voor de hoofdpersonen kreeg, schort het hier toch vooral aan de uitvoering. Ten eerste had het verhaal een stuk korter gekund, maar mijn grootste bezwaar is toch wel het feit dat de meeste karakters niet boven het niveau van zwaar aangezette karikaturen uit steken. Serieus: zelfs de 65-plus-mannen worden allemaal als stoere "silver foxes" neergezet.

Je kunt er als feelgoodliefhebber allemaal lak aan hebben en het zwaar grensoverschrijdende en controlerende gedrag van de mannelijke hoofdpersoon met de mantel der liefde bedekken - het is tenslotte fictie - maar meer dan vijfhonderd bladzijden met een over-the-top-inhoud is niet mijn ding.